05:00 rano, na U-51 panuje cisza...większość załogi zapadła w głęboki sen, starając się wykorzystać chociaż tę chwile wytchnienia między walką, do snu tuli ich zmęczenie i lecący z rozgłośni Tino Rossi z jakże piękną piosenką „Tristesse” przez tą krotką chwilę wszyscy oni są setki mil z stąd....są ze swymi najbliższymi, i nie pamiętają o tej strasznej machinie której są częścią. Oprócz normalnych odgłosów pracy U-Boota czyli pracy przyrządów, stłumionego mruku pracujących Diesli, uderzających fal o kadłub i rozmów wachtowych na tematy tak odległe od wojny, da się słyszeć dziwny stukot...stukot ten dochodził z kabiny radiooperatora, a mógł oznaczać tylko jedno....BdU przysyła wiadomość....
Na stanowisku radiooperatora wachtę pełni starszy bosman Albrecht Hessler, tak wczesna godzina nigdy mu nie służyła, a tym bardziej teraz gdy trzeba mozolnie siedzieć i przeczesywać coraz to nowe kanały w poszukiwaniu jakichkolwiek transmisji, tak bardzo chce się spać a tu jeszcze godzina do zmiany wachty,
Nagle z tej błogiej zadumy wyrywa go skrzypiący dźwięk maszyny szyfrującej, mimo tak wczesnej godziny on nie śpi, i nie śpi BdU które przesyła wiadomość, Hessler przecierając oczy zaczyna odczytywanie lawinę znaków i liczb, w jego głowie przemyka szybka myśl - zapewne BdU znowu donosi o jakimś wspaniałym sukcesie, albo dopytuje się o zaktualizowanie pozycji, oby tylko nie trzeba było budzić Sterego. Lecz to co ukazuje się po chwili Hesslerowi przyprawia go o zimny dreszcz....O to z ciągu niezrozumiałych dla kogoś postronnego linijek tekstu wyłaniają się poszczególne cześć wiadomości...
| Cytat: | Erggtttb66778BdU do U-51bvdfbdfbdbd45ty349gf39vj39vj9jg934jvwkvmvknwne23nf
Bsjrui575y58756h557hj6KwadratBF15/432/02vy56yhh6Duży konwój23f3f32vty4Kurs 090E4tv46tfg434vPrędkość 7 węzłów3r3f34tr3f34tPrzechwycić i zniszczyć3f3r3df32rr3
G54g54g45bb45Powodzeniaf4g5yb52b56nh56cn2f3if3i6kgishuyrqwunf34poj6io3j45o
Cevcc3fBdUt34f3c4y45h v3rigj34i9jg84vj4o2gj8ggj4gjvn9q891j0img054k0942mv094jb8
|
Hesslerowi zaschły usta,a jeszcze przed chwila pita czarna fusiasta kawa, zamienia się w coś abstrakcyjnego.
- Heeeerrr Kaleunnnn... ledwo wydusza z Siebie te slowa....HER KALEUN!!!! Tym razem odnosi to skutek, naprzeciw w kubryku kapitana zapala się mała lampka, a już po kilku sekundach koło niego stoi kapitan.
-Her Kaleun, wiadomość radiowa...w glosie Hesslera słychać było niepewność, jeżeli źle odczytałem współrzędne, jeżeli popełniłem chodź jeden błąd przy danych tak wspaniała okazje może szlag trafić, w jego głowie pętli się tysiące myśli.
Zaspane oczy starego zamieniają się w małe rozżarzone węgliki, zrywa się z miejsca i biegnie tych kilka metrów do centrali tak jak by konwój był tuz tuż i od każdej sekundy zależał ich los.
-AUST do mnie na dół ! szybko !
Aust - 1 oficer nawigacyjny znajdował się akurat na mostku, prowadził obserwacje wraz ze swymi wachtowymi gdy słowa kapitana wyrwały go z letargu wpatrywania się w czarny niczym dym horyzont.Aust ześlizguje się po drabinie z gracja kota i wpada do centrali, nie tracąc czasu podchodzi do stołu z mapami nad którymi niczym Napoleon pochylony jest Stary.
-Her Kaleun!
-Aust , BdU sprawiło nam prezent, w naszym sektorze zauważono duży konwój, z moich obliczeń wynika że przy pełnej prędkości przechwycimy konwój za jakąś godzinę, skoryguj obliczenia i ogłos alarm bojowy.
-Ja wohl Her Kaleun! Aust wiedział że po starym nie trzeba niczego poprawiać, szybki rzut oka na kurs, prędkość i obliczenia pokazywały ze stary i tym razem obliczył wszystko dobrze.
-ALAAAAArrrrrrrrrMMMMMMM!!!!!!!!
Po okręcie niczym błyskawica przechodzi rozkaz, ze wszystkich stron słychać rumot, wrzaski i przekleństwa, z zaspanego okrętu U-51 zmienia się w gwarny rynek jak na OctoberFescie. W ciągu zaledwie minuty wszyscy są już na swoich stanowiskach i czekają rozkazów. Stary przygląda się wszystkiemu bacznie, i gdyby ktoś teraz mu się przyjrzal zauważył by w jego kąciku ust uśmiech, z taką załogą można by i diabłowi torpedę w tyłek wpakować myśli......
Poprzez rozgłośnie wewnętrzna rozlega się głos starego:
Chłopcy, dostaliśmy wiadomość o dużym konwoju tuż pod naszym nosem, czas rozruszać kości, i poczęstować Tommies naszymi wypiekami....Oczekuje aby każdy z was dał z Siebie wszystko. Planowane przechwycenie konwoju 06:00. Koniec
Załoga wiadomość przyjmuje entuzjastycznie, teraz to my będziemy myśliwym a Tommies zwierzyną
05:32 U-51 rozwija pełna prędkość, po czym błyskawicznie wchodzi na nowy kurs, kurs 243 WSW który przybliża ich ku konwojowi.
Te 30 minut które dzielą ich od przechwycenia każdy z załogi stara się wykorzystać maksymalnie jak tylko się da, chowane są niepotrzebne rzeczy, sprawdzane zawory, systemy i wszelakiej maści urządzenia, nic nie może zawieść!
Wachta na mostku jest podekscytowana, wiedzą że zaraz to się stanie, zaraz wejdą w styczność z konwojem, teraz cała odpowiedzialność spoczywa na nich i na ich oczach, ale nie są teraz sami, wraz z nimi jako dodatkowa para oczu robi Stary,który tak jak reszta wpatruje się w pustego przestrzeń oceanu...
-NAMIAR 030 KONTAKT!!!!! Jest godzina 05:39 w ust młodego niespełna 22 letniego wachtowego Kurta Zorna wyrywa się informacja która elektryzuje wszystkich, oczy całego mostka wpatrują się w wyłaniający się z nocnej mgły niszczyciel eskorty.
-ster 5 stopni na prawą burtę, ster zero, obie maszyny 2/3 naprzód
Tuż za starym rozkazy wędrują do centrali i maszynowni, przepływ informacji nie może zawieść.
Jeden za drugim z czeluści nocy wyłaniają się kolejne statki, widok jest wspaniały jak okiem sięgnąć cały horyzont wypełniają cele, niczym stado owiec prowadzone sa przez swe wierne psy pasterskie – niszczyciele. Do konwoju dzieli ich już tylko 7000 tysięcy metrów, pozycja do ataku jest idealna, przed nosem przechodzić im będzie cały konwój, ale aby się do niego dostać należy przechytrzyć patrolujący niszczyciel .
- ster 20 stopni na prawą burtę, ster 10 stopni na lewa burtę, równać ster
Rozkazy te wydane są tak cicho, jak by załoga na niszczycielu miała je usłyszeć....
Kilka krótkich rozkazów sprawiają że U-51 pozostawia za rufą pierwsza przeszkodę do tak smakowitego kąsku. Wachtowi na niszczycielu patrzą wszędzie...tylko nie za rufę, błąd który za chwile zemści się straszliwie.
Pozostały 4000 metrów, na mostek wkracza oficer uzbrojenia, to preludium do tego co za chwile nastąpi..
Gdy stary wraz z OW zaczynają wybieranie celów, gdy rozpoczyna się szacowanie odległości, wtedy nadchodzi szokująca nowina od wachtowego.
-Namiar 030 stopni, odległość duża....to chyba pancernik.....
Ostatnie słowa meldunku zatrzęsły wręcz wszystkimi na mostku, w jednej chwili wszystkie oczy wpatrują się znowu w jeden punkt...
Na widnokręgu pojawia się nowy gracz w tej rozgrywce, wysoka masywna nadbudówka niczym pagoda, wspaniałe barczyste burty, i te czarne uśpione w swym spokoju działa nie pozostawiają wątpliwości to pancernik...cel który nie zdarza się zawsze, on nie zdarza się wogóle...tej okazji nie można zlekceważyć, wytrącenie z boju kolejnego pancernika po Royal Oaku może przechylić szale zwycięstwa, załoga U-51 ma szanse stać się kolejnym U-47....
-ster 30 stopni na prawa burtę,równać ster..
Stary wie że nie mogą ponieść go nerwy musi w tej chwili dać przykład zalodzę aby ta zachowała nerwy..
-Spokojnie chłopcy, tylko spokojnie....tak jak na ćwiczeniach....
Ale nigdy nawet na ćwiczeniach nie przyśniło się żadnemu z nich że takie coś może się ziścić.
-Aust...książka identyfikacji celów...
-Her Kaleun...Po chwili w rękach starego znajduje się mała brązowa książeczka...strona po stronie stary wertuje w poszukiwaniu odpowiedniej sylwetki....po chwili następuje porażający szok....
- To HMS Rodney.....słowa wypowiadane są wręcz z niedowierzaniem, wszyscy wpatrują się w pancernik jak by chcąc potwierdzić lub zaprzeczyć temu, ale obserwacja tylko potwierdza hipotezę...
Nie ma czasu na zastanowienia co on tutaj robi, chociaż w głowie starego jak by chcąc nadal Sobie zaprzeczyć obija się informacja podana tuz przed wypłynięciem o ruchach dużych jednostek bojowych Royal Navy...HMS Rodney wraz z bliźniakiem HMS Nelsonem znajdują sie w bezpiecznej bazie na Szetlandach, w obawie przed Kriegsmarine.
Do HMS Rodneya dzieli ich już tylko 2000 metrów, są to ostatnie chwile na podejmowanie decyzji. W głowie starego miesza się tysiące myśli, i niewiadomych, wie że w takich chwilach wszystkie oczy skierowane sa na niego.
-1700 metrów Her Kaleun podaje Aust....
-Głębokość peryskopowa! Opuścić mostek! Przygotować okręt do zanurzenia
W rytm poleceń starego, rozkazy lecą dalej i okręt zaczyna wykonywać rozkazy. Gdy fale wdzierają się już łapczywie na pokład stary jako ostatni schodzi z mostku i zamyka wodoszczelny właz.
-Szefie sprowadź nas na peryskopową, słowa starego wypowiedziane są bezpośrednio do chiefa z maszyny.
Herbert Lindner wydaje rozkazy wachtowym w centrali i w ciągu kilkudziesięciu sekund U-51 osiąga pożądaną głębokość, U-51 zmienia tryb pracy na cichą prędkość. Wewnątrz U-boota panuje śmiertelna cisza, która zagłuszana jest odgłosem pracujących naokoło śrub. Gdy jeszcze przed chwilą wewnątrz centrali dało się czuć kojący chłód zimnego morskiego powietrza, tak teraz w powietrzu wisi ciężki smród stęchlizny i potu, atmosfera napięcia i strachu udziela się wszystkim.
Gdy stary podchodził do peryskopu bojowego, czuł na plecach wzrok całej załogi, jeden z najgorszych ciężarów z którymi musiał Sobie teraz poradzić.
Peryskop podjechał do góry, Stary spokojnie zaczął szukać swego celu, po chwili w centrali padają pierwsze rozkazy i odpowiedzi:
-Przygotować wyrzutnie od 1 do 4 do strzelania z pod wody...
-Wyrzutnie od 1 do 4 zalane...
-Kąt 74 port...
- kąt 74 port ustawiony ...
-Odległość 721 metrów...
-odległość ustawiona...
-Prędkość celu 7 węzłów...
-prędkość wprowadzona...
-Zanurzenie 10,5 metra..
-zanurzenie wprowadzona..
-Otworzyć pokrywy wyrzutni...
-pokrywy wyrzutni otwarte....
-Zatwierdzić ustawienia torped od 1 do 4
-ustawienia zatwierdzone...
- Powiadomić o gotowości do strzału..
- wyrzutnie od 1 do 4 gotowe do strzału...
- Wyrzutnie torpedowe od 1 do 4 zezwalam na otwarcie ognia....
-wyrzutnie od 1 do 4 ognia...
-1 poszła....2 poszła....3 poszła....4 poszła....
Odgłos pracującego stopera był ogłuszający, 26 sekund....26 sekund które miały zadecydować o wszystkim. Z każdą mijającą sekundą wątpliwości narastały, czy trafią, czy wybuchną, przecież podczas ostatniego patrolu niewybuchy były nasza plagą.
Mijają sekundy od wystrzelenia torped, a na całym okręcie panuje cisza wręcz śmiertelna...gdyby upadla igła zbudziła by nieboszczyka, sekunda za sekundą ciągną się w nieskończoność, przemieniając się w godziny oczekiwania, atmosfera staje się już nie do wytrzymania...
26 sekunda....jeden za drugim słychać tak bardzo oczekiwane eksplozje, wśród załogi wybucha dziki szal, zapominają ze grozi im niebezpieczeństwo wykrycia, teraz jest ich chwila, cieszą się jak dzieci.... starsi ranga niepochlebnie wypowiadając się o ich mamusiach przywołują załogantów do poziomu...
06:38 HMS Rodneyem wstrząsają ogromne eksplozje, wszystkie 4 głęboko nastawione torpedy odnajdują swą drogę, uśpiona załoga na pancerniku nie miała czasu na pobudkę,to będzie ich najdłuższy sen... Niegdyś duma Royal Navy, jeden z najnowocześniejszych okrętów staje się w przeciągu kilkudziesięciu sekund tylko wspomnieniem dawnego blasku i blichtru. Dla 1200 załogantów był to ostatni rejs w ich życiu...
Dyscyplina na U-51 wraca szybko, na świętowanie przyjdzie pora, ale teraz trzeb się ukryć, najszybciej jak się da, eskorta konwoju już o nas wie.
-Szefie zanurzenie na 100 metrów, zabierz nas z stąd
U-51 reaguje szybko na rozkazy, po paru minutach osiąga wyznaczona głębokość. Poprzez wodę do wnętrza U-boota docierają przeraźliwe odgłosu rozdzieranej stali, i wewnętrzne ogromne eksplozje, których skutek dociera nawet tu na 100 metrów do U-51 wprowadzając go w drgawkę.
06:45 U-51 rozpoczyna swój taniec przed atakiem eskorty,pierwsze bomby spadają daleko, ale coraz to częstsze pingi nie pozostawiają złudzeń wiedza gdzie jestesmy, każda seria bomb wydaje się być ta ostatnią, ale i tym razem szczęście nie opuszcza U-51. Po 1,5 godzinie unikania razów eskorty U-boot wychodzi na peryskopową, morze jest puste.
- Wynurzenie...
Słowa te działają jak balsam dla załogi, w końcu świeże powietrze, w końcu skończył się znowu ten koszmar, nerwy każdego z członków załogi napięte są do granic wytrzymałości, ale zimne Atlantyckie powietrze dodaje wszystkim otuchy...znów się udało..znowu jestesmy góra, ale jeszcze jak długo ?...
08:08 - U-51 nadaje meldunek do BdU o swoim sukcesie |
mocny Hubal jesteś 
) i będzie miodzio 
bo dziś wywiązała się rozmowa między mną a moim szyprem na temat Sir Francisa Draka 
![;]](images/smiles/splash.gif ";]")
opis walki 
. Patrz cytat poniżej:
Polecam, kupa zabawy! 
