U-Booty nie posiadały na wyposażeniu skomplikowanych urządzeń namierniczych (poza oczywiście TDC - to był akurat majstersztyk inżynierii i mechaniki).
Samo zagadnienie zliczenia odległości do celu opierało się na znajomości trygonometrii, matematyki i optyki
A efektem tej znajomości był stadimetr.
Stadimetr pozwalał na realizację obliczenia odległości do celu na podstawie wartości tangensa kąta pomiędzy wizurą poziomą (tzw. celową) a najwyższym punktem obserwowanego celu. Znając wysokość tego celu do zadanego poziomu można było obliczyć odległość. To akurat proste działanie trygonometryczne.
W peryskopach U-Bootów znajdował się - nazwijmy to - sprzętowy stadimetr realizujący pomiar obserwacji za pomocą systemu lustr i pryzmatów. NA powierzchni wykorzystywano stadimetr instrumentowy - do złudzenia urządzenie to przypominało klasyczny sekstans.
I to tak po krótce - odsylam do literatury fachowej w której znajdziesz wszelkie szczegóły zasady działania stadimetru jak i sposób wykorzystywania jego właściwości.