POLISHSEAMEN

[PL_HUBAL]

Okręty typu Lira, stonowiły równoległą do Viktorów, drugą generację sowieckich op. Ich powstanie było wynikiem kilku czynników. Po pierwsze- w odpowiednich ośrodkach zaczęto rozważać koncepcje reaktora atomowego w którym czynnikiem transportującym ciepło nie była by para, a ciekły metal (a ściślej mówiąc stop metali). Reaktor taki odznaczałby się o wiele wiekszą mocą, przy zmniejszonych wymiarach. Po drugie- wywiad donosił o amerykańskich badaniach nad tytanowymi kadłubami, zapewniającymi o wiele większe głębokości zanurzenia. Amerykanie nie mogli być lepsi- powstał więc okręt który był rekordowo mały (dość powiedzieć że na trzech marynarzy przypadała jedna koja , przy trzydziestoosobowej załodze), rekordowo szybki (predkość 43 węzłów jest niepobita do dziś), rekordowo zanurzalny (do 700m) - ale i rekordowo drogi, skomplikowany i awaryjny. Jednak tym co zniszczyło fizycznie operacyjna służbę tych okrętów, okazały się nowatorskie reaktory. Ich największa zaleta okazała sie jednocześnie największą wadą -ciekły metal wymagał ciągłego podgrzewania (min. ok.150'C) by nie zaschnąć w rurociągach -a był to proces nieodwracalny. Z tego powodo - oziębienia reaktorów - bardzo szybko trzy okrety zakończyły swoją slużbę operacyjna, a stanowiło to połowe stanu Lir.

Pozostałe okręty choć pływały, to najczęściej wykonywały zadania drugoplanowe. Na taki stan rzeczy miala wplyw ich ogromna chałaśliwość- stawiajaca służbe operacyjną pod znakiem zapytania. Z racji małych wymiarów nie zastosowano żadnych metod wyciszania Lir. Ich słabości próbowano zaradzić wymyślając nową taktykę- taki podwodny odpowiednik superszybkiego myśliwca, któremu dane dostarczają inne okręty. Koncepcja okazała się jednak chybiona i okrety te nie pozostały niczym więcej niż najdroższmi na świecie jednostkami doświadczalnymi. Istnieje jednak jeszcze jeden aspekt ich istnienia -gdy do Ameryki doszły słuchy o rewolucyjnym op najwiekszego przeciwnika, nastąpił skokowy wyrost funduszy na rozwój środków ZOP. Okręty typu Lira były więc paradoksalnie jednym z większych niewypałów we flocie radzieckiej, a jednocześnie tymi które napedziły największego stracha admiralicji amerykańskiej.



Dane techniczne OP typu Lira

Biuro projektowe: Malakhit (SKB-16), St. Petersburg
Stocznie: Leningrad ; Severodvinsk
Załoga: 30
W służbie od: 1971r

Napęd:

reaktor atomowy model BM-40A, bądź OK-550 o mocy 155 MW

Wymiary:

Długość: 79,4 m
Szerokość: 9,5 m
Zanurzenie: 6,9 m

Wyporność:

nawodna: 2310 ton
podwodna: 3980 ton

Prędkość max:

nawodna: 14 węzłów
podwodna: 43 węzłów

Max. zanurzenie: 700 m
Kadłub: stop tytanu

Uzbrojenie:
torpedy SEt-65 ; 53-65 ; rakietotorpedy RPK-2

Wyposażone elektroniczne
: system chydrolokacyjny Okiean

[PL_JACA]

Kadłub tych okrętów był jedyny i niepowtarzalny.
Był zarazem ich atutem jak i ogromną wadą. Otóż rosjanie jako pierwsi opracowali skuteczną metodę obróbki i spawania blach bazujących na stopach tytanu. Pozwalało to na zanurzenie sie jednostek klasy Alfa oficjalnie do 700 m natomiast mówi sie, że do tych jednostek należy rekord wynoszący ponad 1000 m. Dlaczego wada ? Tych jednostek nie dało się po prostu remontować ! Potrafiono kadłub posawać, ale potwornym problemem było jego otwarcie w celu wymiany niektórych elementów wyposażenia. Stąd też wyprodukowano tylko 6 tych jednostek i w chwili obecnej wszystkie są już wycofane ze służby.
Prędkość tych jednostek miała im zapewnić ucieczkę przed ówczesnymi torpedami ZOP USA, jednak przy ich rozwijaniu generowały właśnie wcześniej wspomniany hałas...

I tu zagadka.

Z jaką prędkością rozchodzi się dźwięk w wodzie ?? W przybliżeniu oczywiście.

[-Egon-]

Banal 1490 m/s

Edit: Zapomnialbym dodac ze w warunkach:
temperatura 20°C, ciśnienie normalne 101325 Pa

[PL_JACA]

Bardzo dobrze.
Widać, że w porównaniu z powitrzem jest jakaś różnica nie :