POLISHSEAMEN

PL_CMDR Blue R

===Prolog===

W ostatnich tygodniach października U-Booty odnalazły na północnym Atlantyku kilka konwojów. Jednym z nich był konwój SC-48, zlokalizowany przez wilcze stado Mordbrenner. O świcie 15 października października Thurmann na U-553 napotkał konwój liczący 50 statków, chronionych przez kanadyjską grupę eskortową. Thurmann szedł trop w trop za konwojem i nadawał sygnały ułatwiające nawigację spieszącym ku niemu U-Bootom. Tymczasem kryptolodzy brytyjscy znów złamali szyfr morskiej Enigmy i zawiadomili Admiralicję o montowaniu potężnego ataku na konwój SC-48. Na pomoc rzucono wszystkie rezerwy: latające łodzie z Islandii oraz kilkanaście znajdujących się w pobliżu okrętów brytyjskich i amerykańskich, łącznie z okrętami eskorty mniej zagrożonych konwojów. Wezwane przez Thurmanna okręty dołączyły wieczorem 16 października.

===Patrol===

Pierwszym U-Bootem który zbliżył się do konwoju był kapitan Marco (U-53), który został wykryty 10 minut po 18 przez radar amerykańskiego niszczyciela USS Livermoore. Wachta U-53 zauważyła zbliżające się niszczyciele, a kapitan polecił zejść na głębinę. Żadnemu z niszczycieli nie udało się nawiązać kontaktu z zanurzonym U-Bootem. Kapitan wynurzył się później praktycznie w środku konwoju, storpedował norweski tankowiec MT Barfonn oraz norweski parowiec SS Inger Lise (łącznie 12 000 BRT). Oba zatonęły. Podczas drugiego ataku został zauważony i oświetlony szperaczami. Zdołał jednak uciec, zanim jednostki eskorty dopłynęły do niego. Po ponownym wyjściu na powierzchnię nadał meldunek, w którym podkreślił, że "Nie po raz pierwszy w tym roku nagle wyłoniły się 4 niszczyciele idące wprost na mnie." BdU znów jednak nie dowierzyło w posiadanie przez aliantów radaru, gdyż ich próby (w których brał udział min. U-99 i U-552) nie dawały zadowalajacych rezultatów.

Niedługo po Marco do konwoju wszedł U-54 (Syguła). On także został wykryty i zagoniony pod wodę. Jednak nie zamierzał poddać się bez walki i wystrzelił w sumie dwie pełne salwy do goniących go niszczycieli. W pierwszej salwie udało mu się trafić niszczyciel USS Kearny, który nabrał mocnego przechyłu na dziób i zatonął. Załoga niszczyciela nie przypuszczała, że U-Boot może odpowiedzieć ogniem i atak był dla nich zupełnym zaskoczeniem. Do rozbitków podpłynął brytyjski niszczyciel klasy Town HMS Highlander. Gdy przyjmował ich z wody, został storpedowany. Nie ma pewności, czy to była torpeda Syguły, czy inna zabłąkana torpeda. Niszczyciel pomimo dużych uszkodzeń utrzymał się na wodzie i udało mu się dopłynąć do Islandii. W drugiej potyczce z eskortą podobny los spotkał nowszy niszczyciel USS Livermoore.

Syguła wszedł do konwoju i wystrzelił większość posiadanych torped (po walce z eskortą nie pozostało mu ich wiele pod pokładem). W wystrzelonej salwie udało mu się trafić 3 cele. Korwetę Wolnych Francuzów FFL Mimosa (która zniknęła w kuli ognia, nikt nie ocalał), grecki parowiec SS Evros (5500 BRT) oraz amerykański tankowiec ST Nipiwan Tank (2500 BRT). Grecki parowiec nabrał dużego przechyłu, ale załodze udało się go uratować i pozostać w konwoju. Amerykański tankowiec zatonął w przeciągu 20 minut. Po ataku Syguła nadał do BdU wiadomość następującej treści:

Cytat:

Dwie sztuki clemensonów, jedna korweta,jeden parowiec trafiony nie zatopiony 5300t,jeden tankowiec Nipiwan park trafiony zatopiony. Amerykanie mnie pingowali i chcieli mnie zatopić

Wiadomość zelektryzowała BdU. Zaledwie dwa dni wcześniej przekazano kapitanom rozkaz Hitlera, który nakazał unikanie incydentów z USA i ignorowanie ich zaczepek. Choć Donitz wiedział, że Amerykanie już praktycznie walczyli z Rzeszą, musiał się do nich dostosować. Tymczasem U-54 w oficjalnym zapytaniu potwierdził, ze zatopił dwa Amerykańskie niszczyciele. Donitz, aby uniknąć kłopotów z Hitlerem, został zmuszony do wydania rozkazu, którego wcześniej nie chciał przekazywać:
"Niezależnie od tego, co zrobią amerykańskie okręty wojenne, macie ich nie atakować do odwołania. Zachowanie neutralnych stosunków z USA jest teraz naszym priorytetem". Mocno kontrastowało to z postawą Amerykanów, którzy mieli rozkazy otwierać ogień do U-Bootów.

Zaraz za nimi do konwoju spróbował wejść U-552 (Pawliczek). Zauważywszy zbliżającego się niszczyciela, załoga zanurzyła U-Boota. Jednak załoga HMCS Columbia otrzymała wyraźny kontakt z zanurzonym U-Bootem i rzuciła serię bomb głębinowych. Zaraz po ataku na powierzchnię wypłynęły szczątki świadczące o zatopieniu U-Boota. Był to czwarty patrol kapitana, który na dodatek miał testować radar dla U-Bootów. W chwili śmierci kapitan miał potwierdzone półtorej zatopienia na łączną sumę 8700 BRT oraz uszkodzenie jednego parowca o tonażu 8000 BRT. Dwóm pozostałym U-Bootom (U-553 oraz U-99) nie udało się zaatakować konwoju tej nocy.

===Epilog===

Wilcze stado przystąpiło do koncentrowania się wokół konwoju. Zadanie to znacząco utrudniały niszczyciele, które bardzo agresywnie starały się odpędzić wilcze stado. Pomimo ich wysiłków Wilcze Stado zajęło dogodne pozycje i następnej nocy zaatakowało ponownie...

Komentarz Finka

Cytat:

Syguła to typowy Polak. Powiedz mu "Nie wolno", to to zrobi.... Ledwie pojawił się zakaz strzelania do niszczycieli USA, ten już 2 zatopił. No i wystrzelał się praktycznie z torped. Tylko mu to zaszkodziło
Pawliczek utonął, bo mimo <ping,ping,ping> uznał, że go nie wykryli (ta, akurat), a Andrev... Cóż... Był przed konwojem. Popłynął na flankę (uznał, ze konwój ma inny kurs) i stamtąd nie udało mu się już wrócić... No.. I zaczyna się gra...
PS. Przygotować się na 15-tominutówki... Od następnej misji mogą się zacząć...
PSII. Obejrzyjcie screen 7. Pierwszy raz widziałem statek tonący na równej stępce.

Następny patrol:

8 listopad, sobota
godz. 21:00

5.JPG
Tak kończą bohaterowie

Plik ściągnięto 4506 raz(y) 14.42 KB

7.JPG
Norwegowie toną "na baczność"?

Plik ściągnięto 4506 raz(y) 12.34 KB

1.JPG
Zgadnijcie, jak się nazywa ten okręcik

Plik ściągnięto 15 raz(y) 32.91 KB

2.JPG
4 DD gnają na Marco

Plik ściągnięto 14 raz(y) 23.76 KB

3.JPG
Pierwszy Clemson tonie

Plik ściągnięto 14 raz(y) 23.84 KB

4.JPG
Brytyjczyk traci ropę, ale nie tonie

Plik ściągnięto 14 raz(y) 16.31 KB

6.JPG
Norweski tankowiec

Plik ściągnięto 14 raz(y) 16.18 KB

8.JPG
Syguła "jak zwykle" ociera się o merchy i tankowce

Plik ściągnięto 20 raz(y) 19.52 KB

PL_Andrev

(czas -01:20)

Andrev spojrzał na zegarek. Nadszedł już czas, aby przemówić do załogi okrętu. Smętnie pomyślał o szklaneczce szkockiej, ale niestety zasady obowiązują. Szkocka to szkocka. Szklaneczka tego trunku była, jest i będzie tylko przy powrocie z patrolu, i to wyłącznie po zdaniu okrętu.
Tymczasem Andrev miał coś ekstra, nie licząc oczywiście kilku butelek szampana dla chłopaków do oblania sukcesu (chociaż wyłączając oficerów przypadnie około 100 ml na głowę), dwóch butelczyn francuskiego koniaku dla podoficerów i oficerów oraz 200ml "leczniczej" brandy w apteczce.
Mianowicie na przepustce udało się załatwić prawdziwe, oryginalne bałtyckie portery 0.33 produkowane gdzieś na wybrzeżu okupowanej Polski (bo rodzime lagery jakoś nie odpowiadały dowódcy okrętu).

Andrev z rozmarzeniem pomyślał o pachnącym, ciemnym aromatycznym płynie stojącym w zamkniętej butelce... ale to po ataku. Dopiero po ataku. Z trudem wrócił do rzeczywistości.
Nacisnął przycisk interkomu.
- Uwaga załoga, mówi kapitan. Uchwyciliśmy kontakt z konwojem wroga. Z danych wywiadowczych wynika, że konwój osłaniają amerykańskie niszczyciele. Jednak nie jesteśmy całkiem bez szans. Nasza ojczyzna wyposażyła nas w najnowocześniejszy zdobycze niemieckiej techniki. Jednym z niech jest urządzenie zwane radarem. Panie Löwe?
- Już wyjaśniam. W skrócie biorąc, radar to taki hydrofon, tyle że działający na powierzchni i podający odległość od wykrytych statków.
- No właśnie. Oto chwila naszego triumfu. Radiooperator, uruchomić radar.
W wyniku braku reakcji Andrev postanowił powtórzyć rozkaz:
- Radiooperator, proszę uruchomić radar!
- Tu radiooperator. Nie mogę uruchomić radaru. To chyba problem elektryki.
Wysłuchawszy meldunku radiooperatora Andrev się nie certolił:
- K...a mać! Ten szmelc nie działa! Uwaga załoga. Wynikł jakiś problem techniczny, mamy nadzieję że uda się go usunąć w ciągu najbliższych kilku godzin. Tymczasem pozostaje nam hydrofon. Na stanowiska bojowe, przystępujemy do ataku na konwój.

(czas -00:57)

- Kapitanie, jesteśmy na pozycji przewidywalnej trasy konwoju.
- Doskonale. Zanurzenie - głębokość 12 metrów. Wolno naprzód.

(czas -00:54)

- No, co tam?
- Odgłos wielu śrub, większość statki wojenne. Namiar 340-030.
- Dobrze, jesteśmy na pozycji. Kurs zbieżny... 270, wynurzenie i wolno naprzód.

(czas -00:41)

- Alaaaarm! Zauważono wybuch torpedy oraz ogień na horyzoncie. Odległość... około 5 kilometrów. Namiar 15.
- Doskonale, widać nasza dzielna ubootwaffe spisuje się na medal. Idziemy w zanurzenie, głębokość peryskopowa. Kurs 300. Wolno naprzód.
- Kapitanie, kontakt! Statki handlowe w namiarze 10-40°. Eskorta po obu stronach konwoju.
- Wejdziemy między te handlowce. No, panie Löwe, będziemy mogli nareszcie przetestować nasze poprawki torpedowe...
- Myśli pan że poprzednie nie były dobre?
- Wydaje mi się że wprowadzały hmmm dość duży błąd jeśli chodzi o szacowanie odległości. Niech pan spojrzy - Andrev odstąpił od peryskopu - jaka jest wielkość fali?
- 1 - 2 metry. Fale są stosunkowo niskie.
- Właśnie panie Löwe, właśnie. A przecież dalmierz jest wystarczająco skuteczny. Poprzedni system powinien się jednak sprawdzić przy bardzo wysokiej fali. No i jeszcze te kąty burtowe...
- Dobrze że w porcie wymienili całą tę skrzynkę kalkulatora.
- Panie Löwe, dobrze to to, że żeśmy przetestowali nową. I to z wynikiem pozytywnym. Na szczęście mam dość duże wpływy w dowództwie i mogliśmy przeprwowadzić testy kontrolne. Proszę kontrolować sytuację i sprawdzać widoczność na powierzchni co 5-10 minut.
- Rozkaz.

(czas: +00:01)

- Kapitanie, kontakt wzrokowy - dym na horyzoncie.
- Już patrzymy. Taaak. Niszczyciel. Prawdopodobnie typ Sommers. Odległość... 3 km. Kurs celu: 90. Namiar 70. Dobrze. Nowy kurs 340. Znajdziemy się za tym niszczycielem i pokażemy na co nas stać.

(czas: +00:08)

- Dziwne. Niszczyciel zawrócił po zwrocie przez prawą burtę. Ciekawe. Czyżby się oddalał? Namiar na handlowce?
- 20-50°
- Cooo? Mamy je znowu na prawej stronie? Przy kompasowymm 340°? Szlag! Znowu idą na Grenlandię. K... mać, wiedziałem że tak będzie! Za długo coś nie mielismy kontaktu wzrokowego...
- Przerywamy atak?
- Oczywiście. Jesteśmy na tyłach konwoju. Nawigator, proszę wykonać: kurs S-E, 5 km, przy braku kontaktu wzrokowego wynurzenie, kurs N-E na maksymalnej prędkości na powierzchni 30km, a potem wchodzimy na N i kurs kolizyjny. Koniec alarmu bojowego.
Nadać meldunek do BdU:
Utrzymujemy kontakt z konwojem. Zajmujemy dogodną pozycję do ataku.Podchodzimy z prawej flanki.
Kurs konwoju: N-E na Grenlandię. Duża eskorta, przynajmniej 5 niszczycieli.
Zaobserwowano wybuch torpedy i ogień na horyzoncie. Prawdopodobne trafienie przez jednego z ubootów.
Kontynuujemy atak.

(czas: + 00:16)

Andrev ściskał w dłoni chłodną, pokryta delikatną rosą butelczynę ciemnego napoju.
- Echhh... nie teraz. Jeszcze nie teraz. Ale doczekamy się - delikatnie pogładził ciemne szkło i etykietę producenta - doczekamy się...