POLISHSEAMEN

[PL_CMDR Blue R]

HMS Kent znajduje się obecnie w Scapa Flow wraz z pozostałymi jednostkami Home Fleet. Pod twoimi bezpośrednimi rozkazami znajdują się krążowniki Home Fleet (Task Force 4)
Uwaga! Dowodzisz z pokładu HMS Kent. Jak ten okręt zatonie, to też możesz zginąć.

Cytat:

Zadania do wykonania: Poczekać na rozkazy od wiceadmirała Kanarona.

---

T01_Scapa Flow.jpg

Plik ściągnięto 11 raz(y) 146.39 KB

T01_TF4.jpg

Plik ściągnięto 12 raz(y) 31.2 KB

[PL_kanaron]

Kontradmirale Jack Halliday, wasz HMS Kent i HMS Berwick mają przewieźć ministra spraw zagranicznych oraz ambasadora Majskiego wraz ze sztabami do Murmańska. Jest sprawą najwyższej wagi abyście dotarli do celu najpóźniej 12 grudnia. Możecie dobrać niszczyciele według uznania.
Wiceadmirał Frank Kanaron

[PL_CMDR Blue R]

[PL_Cmd_Jacek]

Potrzebuję 3 niszczyciele klasy J-R do eskorty. Gości zapraszamy na HMS Kent, który będzie w środku szyku:



Kurs wyznaczam następująco:



Nawigator sprawdź, czy damy rade się przejść mimo lodu.

[PL_CMDR Blue R]

Tam, gdzie zaznaczyłeś pływają kry, nie ma paku. Jak tylko nie rąbniecie w górę lodową, to dojdziecie.

-Kapitanie. - zameldował pierwszy oficer Brand - Przekazałem rozkazy do niszczycieli. Odpowiedzieli, że mogą nas doprowadzić do 28-mego równoleżnika, później muszą zawrócić... chyba, że w Rosji dostaną paliwo, ale słyszałem, że z tym raczej jest krucho. Drugi krążownik też musiałby z nimi odejść, aby nie wracać samotnie.

---

T01_TF4.jpg

Plik ściągnięto 13 raz(y) 58.67 KB

[PL_Cmd_Jacek]

W takim razie niech idą z nami tyle ile mogą, a resztę pokonamy sami.

[PL_CMDR Blue R]

Jack Halliday mógł się czuć zadowolony, gdy wieczorem 9 grudnia 1941 jego mały zespół bez przeszkód przeszedł pod Wyspą Niedźwiedzią. Wody na szczęście okazały się puste od lodu i zespół mógł z dużą prędkością skierować się na wschód. Jednak teraz, o poranku 10 grudnia zbliżali się do najtrudniejszego odcinka tej pokonywanej w absolutnych ciemnościach trasy. Za 12 godzin mieli rozstać się z eskortującymi ich niszczycielami i krążownikiem. Szczęśliwie jak dotąd nie napotkali żadnego wrogiego okrętu, ani samolotu.

-Co z ministrem? - zapytał kontradmirał swojego pierwszego oficera, który właśnie wrócił z mesy.
-Dochodzi do siebie po przedwczorajszym bujaniu. Myślałem, że wypluje żołądek, jak nas wczoraj dopadł sztorm.

Jego słowa brzmiały komicznie, patrząc na potężne fale za burtą, z których co chwila HMS Kent przechylał się na prawo i lewo. Sztorm co prawda zelżał, ale pogoda ciągle nie sprzyjała szczurom lądowym. Szczęśliwie przez chmury na niebie, co chwila przebijały się gwiazdy i mogli być prawie pewni swojej pozycji. Jednak ciągła noc nie działała dobrze na marynarzy. "Organizm ludzki nie jest przyzwyczajony do ciągłej nocy" - powiedział mu kiedyś lekarz.

-Admirale - zameldowano nagle - Janus nadaje morsem, że zauważył zbliżający się samolot!


TF4
Rezerwa paliwa:
Krążowniki: 16 XII 1941
Niszczyciele: 14 XII 1941

[PL_Cmd_Jacek]

Zarządzić ćwiczenia z obrony przeciwlotniczej. Obsługa radarów macie być w najwyższej gotowości. W razie ataku nieprzyjacielskiego lotnictwa, zwiększamy prędkość i zacieśniamy szyk by zwiększyć siłę ognia.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy samolot zbliżył się, operator radaru nie miał problemu z rozpoznaniem celu wśród wielu szumów... Wróg musiał ich zauważyć, gdyż zaczął krążyć wokoło. I wtedy stało się najgorsze.
-Admirale, radiostacja przechwytuje transmisje. Szpicel podaje naszą pozycję!

[PL_CMDR Blue R]

(po konsultacji na Ventrillo)

Zabawa w kotka i myszkę ciągnęła się cały ranek. Maszyna Blohm und Voss krążyła cały czas w pobliżu, to gubiąc okręty w ciemności, to znów je odnajdując. Zbliżała się 12:00, gdy zameldowano z radaru:
-Echa radarowe z południa. Kilkanaście samolotów!
Tak, jak można się było spodziewać. Tuż przed 12:00, gdy poświata pozwalała na jakiekolwiek działanie lotnicze.

Okręty zacieśniły szyk i zwiększyły prędkość, gdy na tle ciemnego nieba zauważono zbliżające się ociężałe Heinkle i mniejsze Junkersy. Niemcy nie wyglądali na zbyt wybrednych, kierując się ku ostatniemu w szyku okrętowi.
Działa przeciwlotnicze HMS Kent zostały podniesione, aby wesprzeć atakowany krążownik

Cytat:

Tutorial: Samoloty atakują HMS Berwick, który będzie strzelał do każdego z nich. Przy szczęściu ma szanse zestrzelić/zmusić do odwrotu połowę każdej grupy. HMS Kent może wycelować działa w tylko jedną grupę i spróbować pozbyć się jej. Wybierz grupę lotnicza, przeciw której zostanie skierowany ogień.

---

T07_TF4_a1.jpg

Plik ściągnięto 18 raz(y) 45.76 KB

[PL_Cmd_Jacek]

Celować w Heinkle. Ognia.

[PL_CMDR Blue R]

Działa krążownika odezwały się i wkrótce spokój Arktyki po raz pierwszy od dłuższego czasu zakłóciły wojenne fanfary. Ciężkie pociski przecinały niebo, wybuchając w otoczeniu samolotów, jednak namiar na nie był zbyt niedokładny i poza rozproszeniem szyku bombowców nie uzyskano żadnych trafień. Chwilę potem poleciały bomby. HMS Berwick skręcał jak oszalały, gdy nagle otoczyły go fontanny spienionej wody.
Wachtowi skupiali swój wzrok w kierunku wody, starając się dostrzec, czy krążownik wyszedł z ataku bez szwanku. Nagle, niczym bohater z filmów akcji, okręt przebił kurtynę wody, starając się powrócić do szyku, bez jednego trafienia. Wtedy też zanurkowały Junkersy. Załoga Berwicka musiała mieć ciężkie chwile, gdy maszyny jedna za drugą spadały na krążownik, który wskutek manewrowania został z tyłu.

Minuty ciągnęły się jak godziny, a poświata południa, jakby zatrzymała się, aby obejrzeć zmagania okrętu. Wreszcie po długich 15 minutach atak zakończył się, a niemieckie maszyny skierowały się z powrotem ku Norwegii.

Jack odetchnął. Co prawda nie odnieśli widocznych sukcesów (o zliczaniu możliwych uszkodzeń samolotów nie było mowy), ale atak obył się bez strat. Z bliźniaczej jednostki nadano morsem pokrzepiające słowa:
-Żadnych uszkodzeń.
Wtedy też nagle na rufie okrętu coś wystrzeliło, niczym armata.

[PL_Cmd_Jacek]

Co jest trafili nas ??? Niech ekipa awaryjna zajmie się tym natychmiast.

[PL_CMDR Blue R]

-Admirale, oni... - powiedział pierwszy oficer, gdy do rufowej wieży dołączyły także karabiny maszynowe. - chyba kogoś... TAM! - wykrzyknął w chwili gdy nagle dostrzeżono, przemykający tuż nad wodą wodnosamolot, kierujący się ku Brewickowi. Maszyna odbiła nagle w górę, a spod niej odpadło coś dużego. Radość z trafienia i odstrzelenia pływaka skończyła się tak prędko, jak zauważono ostry skręt drugiej jednostki. To nie był pływak... To była torpeda!

Jack nie wiedział, czy skupiać uwagę na uciekającym wodnosamolocie, czy krążowniku. Sekundy mijały, a nic nie działo się. Wreszcie z pokładu HMS Brewick nadeszła wiadomość:
-Torpeda ominięta, wracamy do szyku.
W tym czasie wodnopłat oddalał się od zespołu, który nagle został sam. Jakby na zawołanie, poświata nocy polarnej zaczęła ściemniać się, a okręty nagle, zupełnie jak za sprawą czarodziejskiej różdżki, nagle wpadły w śnieżnobiałą biel unoszczącej się nad wodą, gęstej mgły.

Zmiana była tak niespodziewana, że przeraziła niektórych marynarzy, ale nawigator spojrzał na nią i jakby od niechcenia mruknął:
-Takie rzeczy zdarzają się w Arktyce.
Task Force 4 był znów bezpieczny i schowany przed nieprzyjacielem.

[PL_Cmd_Jacek]

Uff, tym razem nam się udało. Nadajcie do HMS Berwick i niszczycieli


"Dobra robota",

kontynuujemy misję.

[PL_CMDR Blue R]

Rejs przez mgłę trwał i trwał, gdy nagle na mostek wpadł marynarz z wiadomością z dowództwa. Na południe od ich pozycji wykryto zgrupowanie U-Bootów, częściowo pokrywające się z pozycją ich kursu. Na domiar złego kapitan HMS Brewick morsem nadał wiadomość, że musi odejść z niszczycielami i prosił o potwierdzenie zgody na odejście jego zespołu do Scapa Flow.

Cytat:

Co można zrobić. Jako, że jesteś sam i blisko portu, gdzie masz dostać zaopatrzenie, możesz nakazać zwiększyć szybkość (co też pozwala na większe szanse na ominięcie okrętów podwodnych <mają mniej szans na przechwycenie>). No i warto spojrzeć na mapę w głównym temacie i zastanowić się nad kursem. Ten "?" to możliwa pozycja wilczego stada. Ten U-B ze znakiem zapytania, to pewna obecność "stada", ale o nieznanej ilości U-Bootów (równie dobrze może być tylko jeden). A może chcesz przedłużać obecność HMS Berwick i niszczycieli?

[PL_Cmd_Jacek]

Niech HMS Berwick oraz niszczyciele wracają do bazy. My obieramy nowy kurs:

[PL_CMDR Blue R]

"Dotrzeć do Murmańska najpóźniej 12 grudnia" - stało w rozkazach. Zegar pokładowy wybijał 12:00 w nocy, gdy prowadzeni przez trałowiec wchodzili do portu. 24 godziny przed czasem.
I wszystko byłoby idealnie, gdyby nie to wydarzenie sprzed 12 godzin...

HMS Kent po zwrocie na południe pruł wody w kierunku południowym, gdy nagle padł meldunek:
-Torpedy z bakburty!
Tylko ostry zwrot uratował okręt, przed storpedowaniem. Wachtowi zarzekali się później, że widzieli U-Boota na powierzchni za krążownikiem, ale pogoda i widoczność nie pozwalały na atak. Ścigany przez pół U-Bootwaffe z Norwegii, krążownik pędził przed siebie, coraz bliżej brzegom sojuszniczego, choć niezbyt przyjaznego wybrzeża. Wracające okręty meldowały o byciu śledzonym przez samoloty. Ich samych samoloty zostawiły. Udało się!

Ale przedarli się i właśnie wpływali do portu...

Pozostałe paliwo: Paliwo na 4 dni (uzupełnienie w Murmańsku planowane w dniach 20-22 XII)

[PL_Cmd_Jacek]

Świetnie, udało się. Zadanie wykonane. Mimo ataków Luftwaffe oraz Ubootwaffe, dotarliśmy do celu. Gratulacje dla każdego członka załogi.

[PL_CMDR Blue R]

Wapienny krążownik (w dużej mierze pokryty białym lodem, mimo wysiłków załogi, aby utrzymać go w miarę wolnym od lodu) rzucił cumy i wówczas dało o sobie znać "rosyjskie braterstwo". Oddział żołnierzy radzieckich natychmiast zajął pozycje przy trapach i to niezbyt w celach obrony krążownika przed sabotażem. Raczej wyglądało to na to, żeby osoby nieupoważnione nie opuściły okrętu.

Zaraz po tym kapitan floty radzieckiej poprosił (czy raczej zażądał) o zgodę na wejście na pokład. Jak się wkrótce okazało, oprócz standardowej informacji o potrzebie posiadania dokumentów podczas opuszczania okrętu i ryzyku związanym z pobliżem frontu (podanym w takiej kolejności), poinformował kontradmirała (zupełnie jakby rozmawiał równy z równym, co już było pewnym faux pass), że ściągnęli pod port siły Kriegsmarine i możliwa jest próba ataku na zakotwiczone w porcie okręty. Jakby było mało informacji przekazał, że przybyli o kilka godzin za wcześnie (jakby mieli jakiś rozkład jazdy) i pociąg, który zawiezie ambasadora będzie podstawiony na stację dopiero wieczorem, więc ambasador (dobrze, że minister spraw zagranicznych tego nie słyszał), musi zostać na okręcie, aż do popołudnia.

Jak tak rozpoczynała się współpraca, to Jack nie wróżył jej zbyt długiej przyszłości.