POLISHSEAMEN

[PL_CMDR Blue R]

Kompania została przeniesiona pod Frankfurt i umiejscowiona w budynku dawnej bazy. Do czasu, aż było co robić, Anne była spokojna, ale wieczorem w radio padły słowa, które przypomniały o tym, co zostało za nią.
"Pierwszy sekretarz ZSRR, Prochorov, przemawiał dziś na lotnisku Tempelhof w Berlinie".
Skoro pierwszy sekretarz przybył do Berlina Zachodniego, to szanse, że Berlin wciąż się bronił były zerowe. Spiker nic nie mówił jednak o sytuacji w Berlinie, a skupił się na przemowie Prochorova o "wyzwoleniu Niemiec". To powodowało, że Anne nie mogła spać. Niektórzy w bazie też nie mogli spać, ale wynikało to z faktu, że baza mogła być celem nalotu Sowietów.
Noc przyniosła wiele rozważań.
Wunsch nie wyrzucił jej z dowodzenia plutonem, a nawet jej pluton pozostał jednym plutonem z Leopardami 2. Z rezerwy otrzymali tylko starsze leopardy, a nawet kilka starych dział samobieżnych, z których Wunsch odbudowywał kompanię. Jej czołg został naprawiony, Francja dołączyła do wojny, ale to był na razie koniec dobrych wieści. Układ Warszawski wciąż poruszał się do przodu, a oni co najwyżej lokalnie ich zatrzymywali. Berlin oddalał się od niej...

---

Anne Bonny.pdf

Pobierz Plik ściągnięto 266 raz(y) 70.19 KB

Leopard 311.pdf

Pobierz Plik ściągnięto 287 raz(y) 119.52 KB

[PL_Anne Bonny]

Nie mogąc spać postanowiła wyjść na zewnątrz z budynku.
Była gwieździsta w miarę ciepła jak na majową noc. Znalazła zaciemnione miejsce w którym mogła być na chwile sama i na tyle blisko aby w razie czego zjawić się na wezwanie.
Wpatrując się w gwiazdy w głowie kłębiły jej się myśli co się dzieje z jej rodzina i czy jej dzieci czyli dwie najwalniejsze osoby w jej życiu są bezpieczne. Serce podpowiadało ze wszystko jest w porządku ale w uszach dudniło jej przemówienie usłyszane w radiu.
W oczach pojawiły się łzy tęsknoty. Wyjmując z kieszeni chusteczkę wyjęła wraz z nią guzik od munduru. To był jedyny guzik który podniosła z ziemi w namiocie Wunscha. Przypomniały jej się tamte wydarzenia które miały wpływ na to że mogła stracić to, na co tak ciężko pracowała.
Zamknęła przez chwile oczy jednak względną ciszę o ile można mówić o takiej podczas wojny zaburzały co jakiś czas głosy żołnierzy przechodzących obok niej.

[PL_CMDR Blue R]

To była jedna z gorszych nocy, a po niej przyszedł kiepski dzień. Anne przeglądała dokumenty swojego plutonu, szykując różne zadania. I wówczas zauważyła, że nikt z jej oddziału nie miał praktyki z naprowadzaniem artylerii! Tylko Unteroffizer Albrecht przeszedł podstawowe przeszkolenie. Oznaczało to, że nikt z jej plutonu lepiej, aby nie zajmował się tym zadaniem... A go gorzej, wczesnym popołudniem przyszedł rozkaz przygotowania się do wymarszu (odprawę zrobimy jutro). Anne przejrzała szybko listę:

Pluton A:
Leopard 2 311 - sprawny, PO Oberfeldfebla Feldfebel Bonny, Załoga kompletna
Leopard 2 312 - sprawny, Feldfebel von Kanaron, załoga kompletna, weterani
Leopard 2 313 - sprawny, Feldfebel Cedrik Remus. Załoga kompletna
Leopard 2 314 - sprawny, Unterofizzer Albrecht. Załoga kompletna

Cedrik Remus... Jego jednego jeszcze nie spotkała. O ile pozostałych dowódców mogła zawiadomić przez posłańca, to z Remusem wypadało zamienić kilka słów, aby choć kojarzyła jego głos, gdy odezwie się przez radio. Anne kazała Feldfeblowi przyjść i złożyć meldunek.
Wkrótce przybył około 40 letni, wysoki facet z lekko atletyczną budowę ciała i średniej długości blond włosami, chowanymi pod czapką...


[możesz powitać podwładnego i nie zapomnij opisać, kogo widzi. Teraz zrobimy to spotkanie, a jutro odprawę Wunscha]

[PL_Anne Bonny]

Ann spojrzała na mężczyznę który staną przed nią. Wysokiego i dobrze zbudowanego.
- Jestem Feldfebel Anne Bonny będę waszym dowódca. Bedę wymagać od was tyle samo co od inny załóg które były już pod moim dowództwem.
W wzroku Cedrika było widać zaskoczenie że ta blondynka o 167cm wzrostu i średniej budowie ciała ma nim dowodzić. Ostatni raz widziała taki wzrok gdy została dowódca czołgu, wszyscy patrzyli na nią z niedowierzaniem że sobie poradzi.
- Zdaje sobie sprawę że służenie pod kobieta nie będzie dla was łatwe, z racji tego że ogólnie uznawane jest ze kobiety nie nadają się do wojska. Dlatego poprzeczkę sobie stawiam bardzo wysoko i tego samego oczekuje od reszty swojego plutonu.

[PL_CMDR Blue R]

- Gwarantuje ze swojej strony pełną lojalność i kompleksowe wykonywanie rozkazów. Sam stawiam sobie poprzeczkę dosyć wysoko, a w szczególności to by moi podwładni jak i inne załogi, nigdy nie ucierpieli w bitwach.
Ostatnie słowa, choć miały zapewne wyrażać pewność siebie, zabrzmiały z dziwnym echem. Jakby echo nabijało się z tych słów. Czy Goferstein nie stawiał sobie poprzeczni bardzo wysoko? Czy ci, którzy biegli między Wittburgiem i Walkenburgiem także jej tak nie stawiali? A nawet ci Rosjanie, którzy byli w Wittburgu... Czy oni też się nie starali? Wojna jednak zdawała się drwić z tych prób. Tak samo rodzina Anne. Czy Anne nie robiła wszystkiego, co mogła? A czy udało się jej uchronić swoją rodzinę przed cierpieniem? Tyle pytań i zero odpowiedzi.
Anne zorientowała się, że milczała, gdy Feldfebel Remus chyba czekał na jej odpowiedź.

[PL_Anne Bonny]

- Zapewne wkrótce odbędzie się odprawa po której ruszymy. Na razie możecie się odmeldować .
Mówiąc to zaczęła jeszcze raz sprawdzać wszystkie dokumenty.

[PL_CMDR Blue R]

Gdy tylko major, który przybył do Wunscha wyjechał, jej przełożony zawezwał wszystkich dowódców plutonu na odprawę i przedstawił sytuację.

Choć wojska NATO zatrzymały Rosjan przed Wurzburgiem i nawet udało się przeprowadzić ograniczony kontratak w kierunku Schweinfurtu (odzyskując min. Eben), w sektorze Amerykańskim V Korpus został zmuszony do wycofania się, aż pod Gießen, a uderzenie na Norymbergę zaczęło oddzielać Niemiecki 2 Korpus (w południowej części Bawarii) od 3 korpusu (w zachodniej części Bawarii). O ile sytuacja w Bawarii wydawała się tragiczna, to w Hesji Rosjanie rozciągnęli swoje siły. Uderzenie na Fuldę zostało zatrzymane i atakujące Rosyjskie siły odsłoniły swoją flankę.

Amerykanie długo bronili tego sektora, nie pozwalając Rosjanom na przekroczenie Eisenfluss z marszu. Niestety, po 16 maja w nocy wycofali się, a Rosjanom udało się zdobyć dwa mosty. W Eisenbach i w pobliskim Klappebruck... Tymi dwoma mostami kierowane jest całe zaopatrzenie dla nacierających wojsk. Lotnictwo próbuje przerwać ten łańcuch, ale bez zdobycia Eisenbach zadanie może nie przynieść zamierzonych rezultatów.
Amerykański V korpus jutro przed świtem, przy atakach lotnictwa i artylerii na siły sowieckie w wybrzuszeniu, ma rozpocząć uderzenie w kierunku Eisenbach z północy-północnego zachodu, a Bundeswehra (a dokładniej grupa bojowa Majora Kocha, który to przybył tego dnia do bazy) uderzy od strony Fuldy. Po rozbiciu pozycji Rosjan czołgi ruszą w kierunku Eisenbach. 3 kompania ruszy do ataku w drugiej fali, co znaczyło, że nie będą brać udziału w rozbiciu frontu pod Fuldą.

Celem operacji jest przerwanie drogi Erfurt-Gießen i rozbicie odciętych sił wroga, a jak to zadanie się uda, to także zajęcie Eisenbach i Klappebruck przy pomocy podążających za czołgami Panzergrenadierów i utrzymanie ich do czasu, aż saperzy wysadzą mosty, a pozostali w miastach cywile ewakuowani.

Działania będą prowadzone w Amerykańskim sektorze i grupa bojowa majora Kocha będzie im podlegać. O 22 kompania ma spotkać się na zachód od Fuldy z przewodnikiem amerykańskim, który pomoże w nawiązaniu łączności z siłami Amerykańskimi, z którymi operacja jest koorydnowana, a także omówi znaczenie sygnałów rozpoznawczych, aby uniknąć przyjacielskiego ostrzału w przypadku kontaktu między Bundeswehrą i siłami USA.

Wunsch kończył odprawę:
-Do czasu przerwania frontu, mamy unikać dużego ruchu radiowego, aby nie ostrzec Rosjan przed nocną koncentracją wojsk. Zaskoczenie jest naszym największym atutem...
Wunsch wskazał na mapę pokazującą okolicę Eisenbach:



Podkreślił, że nie ma pewności, z którego kierunku dojdą pod Eisenbach, ale w grę wchodził tylko jeden z tych kilku kierunków, ale z którego, dowiedzą się dopiero, gdy uda się przerwać front i otworzyć drogę do Eisenbach.
-Czy wszystko jasne? - zapytał dowódca.

[PL_CMDR Blue R]

-Znaczy się, to nie my będziemy przerywać front, Herr Oberleutnant? - zapytał Von Amelunxen.
-W praktyce może się okazać, że będziemy mieli w tym udział jako druga fala. Jeśli opór przeciwnika będzie duży i siły majora Kocha nie zdołają przerwać linii, nasze siły z pewnością będą musiały wesprzeć działania główne, podejrzewam, że w szczególności zabezpieczenia flanki. - odpowiedział Wunsch

[PL_Anne Bonny]

Spojrzała na dowódce i odpowiedziała spokojnym głosem
-Nie mam pytań.

[PL_CMDR Blue R]

Dowódca plutonu C, Hans Bruner, podjął temat:
-Jeśli my nie będziemy przerywac frontu , to jakie mamy szanse, aby podejść na tyle blisko, aby skutecznie zaatakować podlegającym podemnie sprzętem? Jak wszyscy wiemy sprzęt jest dość leciwy... i raczej kiepski w walce na dystans.
- Będziecie ściągali na siebie ogień wroga! W końcu tak leciwego sprzętu nie będzie szkoda - Anne wystarczająco długo znała Wunscha, aby widzieć, że on żartuje, ale po mine Hansa Brunera Anne dostrzegła, że nie był pewny, czy to tylko żart, czy też niedługo zostanie wysłany na pewną śmierć. Po tych słowach Wunsch zaskakująco zakomunikował: - Koniec odprawy, możecie się rozejść. Herr Bruner, pozwólcie jeszcze na chwilę.

[PL_Anne Bonny]

Odprawa odbyła się w miarę szybko co ją ucieszyło. Wunsch nie zwracał na nią uwagi a i ona starała się nie rzucać w oczy ponie kat chowając za siedzącym obok dowódcy plutonu "C" . Gdy dowódca pozwolił im się rozejść nie chciała tracić czasu jednak miedzy nią i drzwiami znajdował się Unteroffizer Hans Bruner.

[PL_CMDR Blue R]

Bruner zwrócił się do Wunscha:
-Mogę zostać ale nie wiem w sumie po co jasno dał mi pan do zrozumienia ze będę robił jak mięso armatnie, ale zastanawiam się czy ten dowódca siedzący obok mnie tez ma takie zadanie. - tu wskazał na Feldfebel Bonny - Widok dowódcy plutonu w takiem wydaniu jest całkiem niezły. Może pani zostanie z nami przynajmniej rozmowa będzie z miłym towarzystwie oczywiście jeśli Oberleutnant pozwoli i Pani Feldfebel ma na to ochote.
To zdanie całkowicie zaskoczyło Anne. Musiała mieć nietęgą minę, gdy spoczął na niej wzrok wszystkich po takiej przemowie.
- to ja tutaj decyduję kto zostanie, a kto opuści salę odpraw. Sugerujecie, że rozmowa nie jest wam miła... i dobrze... - odezwał się Wunsch, po czym podniósł głos- Unteroffizerze Hans Bruner BAAACZNOŚĆ! - wyraźnie przeciągnął "aaa"
Odwrócił sie do Bonny
- możecie odejść Bonny... STOP - zawahał się po sekundzie, wyciągnął coś z kieszonki na piersi muduru i w zaciśnietej pięści przekazał na jej dłoń mały guziczek.
- teraz już mozecie, mam do porozmawiania z dowódcą plutomu C

[PL_Anne Bonny]

W chwili gdy Wunsch wkładał jej mały przedmiot w dłonie jej załoga zaczęła mówić do siebie półszeptem jednak na tyle głośno, że wszyscy obecni słyszeli.
-W końcu dostała awans który jej obiecał.
Słysząc to spojrzała na swoje dłonie i lezący w nich guzik. Podeszła do dowódcy bliżej w taki sposób aby móc włożyć przedmiot z powrotem w garść Yannika, ale tak aby nikt nie zorientował się co to jest. Robiąc to powiedziała
- Oberleutnant Wunsch ja myślę ze powinniśmy wszyscy już się rozejść do swoich czołgów i wozów bojowych, czasu mamy mało a trzeba się przygotować do wymarszu. Być może jak uda nam się wykonać zadanie to będzie czas na zbędne rozmowy.
- A to co trzyma pan w dłoni ma pan na pamiątkę bo zadanie jest niepewne i nie wiadomo czy wrócimy.

[PL_CMDR Blue R]

Zaraz po tych słowach Anne wyszła i udała się do swojego czołgu. Załoga była bardzo zawiedzona, gdy dowiedzieli się, że Wunsch nie wręczył jej krokiewki.
Rozmowa zeszła na szykowanie pojazdów do wyruszenia, które miało nastąpić o nieokreślonej porze, gdy wtem na pancerz jej czołgu wdrapał się Unteroffizer Bruner i stanął bardzo blisko niej:
- Frau Feldfebel , nie było okazji się zapoznać, w prawdzie nie mamy czasu na bruderszaft ale Herman Bruner jestem .
Mówiąc to wyciągnął dłoń w jej kierunku .

[PL_Anne Bonny]

Podniosła wzrok z nad dokumentów. podając rękę na powitanie
- Feldfebel Anne Bonny miło mi poznać .. .
Nie pozwalając jej skończyć stojący przed nią mężczyzna powiedział
-Nie widziałem jeszcze kobiety dowódcy ale zauwazyłem ze pani załoga coś tam podszeptywała miedzy sobą , nie słyszałem wszystkiego ale będąc doświadczonym żołnierzem zauwazyłem ze ma pani u nich szacunek. Jeśli będzie pani czegoś potrzebowała to może pani na mnie liczyć.
Mówiąc to zeskoczył z czołgu podbiegł do swoich maszyn i krzyknął do załóg przygotowujemy się!

[PL_CMDR Blue R]

21:37
Niepewność co do godziny wyruszenia powodowała, że każda minuta ciągnęła się w nieskończoność. Wieczorem, gdy wreszcie wydano rozkaz do wymarszu, załoga była bardziej zmęczona, niż przed wydaniem rozkazu szykowania się, ale rozkaz spowodował ożywienie.

Wreszcie, gdy opuścili Frankfurt, Anne zrozumiała, jak bardzo są wszyscy wyczerpani. Ledwo zostali cofnięci i dostali chwilę oddechu, a już wracali na front. Anne była niewyspana i zmęczona i nawet nie miała siły się kłócić z kimkolwiek.. ale z drugiej strony, może właśnie adrenalina pola walki była tym, czego potrzebowała. Sprawnie Rosjan, aby odzyskać Berlin, to zawsze był jakiś cel, nawet jeżeli obecnie wydawał się za horyzontem.

Niedługo po wpół do dziesiątej, kolumna była blisko linii frontu. Miasteczka, które mijali nie mówiły Anne nic, ale było pewne, że zbliżają się do Eisenbach. Gdy zbliżali się do skrzyżowania z drogą na Fuldę, nagle odezwał się dowódca rozkazując:
- Zatrzymać kolumnę, rozproszyć pojazdy w diament, pełna gotowość bojowa.

---

P00_21_38_00_Przykładowy układ.jpg To oczywiście tylko przykład

Plik ściągnięto 176 raz(y) 385.16 KB

[PL_Anne Bonny]

- Pluton słyszeliście dowódce, formacja diament wg, strzałek i uważać miedzy budynkami.
Zmęczenie jakie ją dopadło doprowadziło do tego ze, po raz pierwszy pomyślała o kawie choć w ogóle jej nie piła.

[PL_CMDR Blue R]

Gabriel przebił się czołgiem przez ceglany mur i przez chwilę zrobiło się niebezpiecznie. Czołg przestał poruszać się do przodu, gdy prawa gąsienica straciła kontakt z gruntem. Na szczęście szybkie wycofanie i druga próba pozwoliły na pokonanie starej studni, która kryła się za murem. Gdy Gabriel przejeżdżał przez czyjąś posesję, zrywając sznury do suszenia prania, Anne zastanowiła się, czy jej kierowca nie czerpie zbytniej radości z destrukcji powodowanej przez przejazd przez posesję. Gdy tylko minęli domki, Gabriel zatrzymał czołg, zaraz obok dającego osłonę pagórka.
-Jesteśmy na pozycji, Frau Feldfebel - zameldował

[PL_Anne Bonny]

Wyjrzała przez otwarty właz na ubrania leżące za czołgiem po czym powiedziała do Gabriela
- Nie bawisz się za dobrze?
Chwile później rozejrzała się przez termowizje czy ktoś nie czai się w ciemnościach.
Zmęczenie dawało o siebie znać jednak to ze byli w gotowości bojowej nie mogła pozwolić sobie na ani sekundę dekoncentracji

[PL_CMDR Blue R]

Po chwili w radio odezwał się Feldfebel Von Kanaron:
-Frau Feldfebel. Od wschodu zbliża się jakaś ciężarówka!