POLISHSEAMEN

[PL_CMDR Blue R]

18 maja 1985
Rudi liczył na to, że nowy pojazd będzie w "odpowiednim standardzie". Gdy jednak oglądał swój nowy czołg... miał mieszane uczucia. Leopard 1 był czołgiem z lat 60 i pomimo modernizacji wiele wskazywało, że powinien być wycofywany z jednostek liniowych. Jakby takimi czołgami stali na wzgórzach pod Eben, to Rosjanie przetoczyliby się przez nich jak przez masło.
Chociaż te czołgi zostały ostatnio zmodernizowane o lepszą elektronikę, to zarówno słabszy pancerz, jak i działo zmniejszało szansę na przeżycie, zarówno jego, jak i pozostałych osób w jego plutonie.
Tu pojawił się kolejny problem. Spośród osób, które mu przeznaczono, do tej pory miał kontakt tylko z Feldfeblem Knispelem, którego po utracie własnego czołgu przeniesiono znów do jego plutonu. Jego załogi musiały dobrze z nim współpracować, a na wypracowanie dobrej współpracy potrzeba było czasu. Niestety, Rudi nie wiedział ile tego czasu ma, zanim zostaną znów wysłani na front.... jedyne, co było dobre w tym przydziale, to fakt, że Kurt Knispel przeszedł dobre przeszkolenie we współpracy z artylerią. Jeżeli z Kurtem dostaną kilka dni, na pewno pluton B będzie w pełni sprawności, gdy dostaną rozkaz wymarszu na front.

Cytat:

Pluton B: Leopard 1A3A3 321 - sprawny, Oberfeldfebel Von Amelunxen, załoga kompletna, weterani Leopard 1A3A3 322 - sprawny, Feldfebel Knispel, załoga kompletna Leopard 1A3A3 323 - sprawny, Unteroffizer Roth, załoga kompletna Leopard 1A3A3 324 - sprawny, Unteroffizer Fey, załoga kompletna

[post do UHMnięcia]

---

Leopard 321.pdf

Pobierz Plik ściągnięto 265 raz(y) 115.94 KB

Rudolf von Amelunxen.pdf

Pobierz Plik ściągnięto 259 raz(y) 71.57 KB

[PL_Cmd_Jacek]

OK,

będziemy działać w parach, by wykorzystać doświadczenie i wypracowaną do tej pory komunikację.

Ja + 323 Unteroffizer Roth

322 Feldfebel Knispel + 324 Unteroffizer Fey

[PL_CMDR Blue R]

Plan treningu runął już następnego dnia, gdy do bazy przybył jakiś major i na pewien czas zamknął się w Wunschem w sali z mapami. Gdy wyjechał, Wunsch zawezwał wszystkich dowódców plutonu na odprawę i przedstawił sytuację.

Choć wojska NATO zatrzymały Rosjan przed Wurzburgiem i nawet udało się przeprowadzić ograniczony kontratak w kierunku Schweinfurtu (odzyskując min. Eben), w sektorze Amerykańskim V Korpus został zmuszony do wycofania się, aż pod Gießen, a uderzenie na Norymbergę zaczęło oddzielać Niemiecki 2 Korpus (w południowej części Bawarii) od 3 korpusu (w zachodniej części Bawarii). O ile sytuacja w Bawarii wydawała się tragiczna, to w Hesji Rosjanie rozciągnęli swoje siły. Uderzenie na Fuldę zostało zatrzymane i atakujące Rosyjskie siły odsłoniły swoją flankę.

Amerykanie długo bronili tego sektora, nie pozwalając Rosjanom na przekroczenie Eisenfluss z marszu. Niestety, po 16 maja w nocy wycofali się, a Rosjanom udało się zdobyć dwa mosty. W Eisenbach i w pobliskim Klappebruck... Tymi dwoma mostami kierowane jest całe zaopatrzenie dla nacierających wojsk. Lotnictwo próbuje przerwać ten łańcuch, ale bez zdobycia Eisenbach zadanie może nie przynieść zamierzonych rezultatów.
Amerykański V korpus jutro przed świtem, przy atakach lotnictwa i artylerii na siły sowieckie w wybrzuszeniu, ma rozpocząć uderzenie w kierunku Eisenbach z północy-północnego zachodu, a Bundeswehra (a dokładniej grupa bojowa Majora Kocha, który to przybył tego dnia do bazy) uderzy od strony Fuldy. Po rozbiciu pozycji Rosjan czołgi ruszą w kierunku Eisenbach. 3 kompania ruszy do ataku w drugiej fali, co znaczyło, że nie będą brać udziału w rozbiciu frontu pod Fuldą.

Celem operacji jest przerwanie drogi Erfurt-Gießen i rozbicie odciętych sił wroga, a jak to zadanie się uda, to także zajęcie Eisenbach i Klappebruck przy pomocy podążających za czołgami Panzergrenadierów i utrzymanie ich do czasu, aż saperzy wysadzą mosty, a pozostali w miastach cywile ewakuowani.

Działania będą prowadzone w Amerykańskim sektorze i grupa bojowa majora Kocha będzie im podlegać. O 22 kompania ma spotkać się na zachód od Fuldy z przewodnikiem amerykańskim, który pomoże w nawiązaniu łączności z siłami Amerykańskimi, z którymi operacja jest koorydnowana, a także omówi znaczenie sygnałów rozpoznawczych, aby uniknąć przyjacielskiego ostrzału w przypadku kontaktu między Bundeswehrą i siłami USA.

Wunsch kończył odprawę:
-Do czasu przerwania frontu, mamy unikać dużego ruchu radiowego, aby nie ostrzec Rosjan przed nocną koncentracją wojsk. Zaskoczenie jest naszym największym atutem...
Wunsch wskazał na mapę pokazującą okolicę Eisenbach:



Podkreślił, że nie ma pewności, z którego kierunku dojdą pod Eisenbach, ale w grę wchodził tylko jeden z tych kilku kierunków, ale z którego, dowiedzą się dopiero, gdy uda się przerwać front i otworzyć drogę do Eisenbach.
-Czy wszystko jasne? - zapytał dowódca.

[PL_Cmd_Jacek]

Znaczy się, to nie my będziemy przerywać front, Sir ?

[PL_CMDR Blue R]

-W praktyce może się okazać, że będziemy mieli w tym udział jako druga fala. Jeśli opór przeciwnika będzie duży i siły majora Kocha nie zdołają przerwać linii, nasze siły z pewnością będą musiały wesprzeć działania główne, podejrzewam, że w szczególności zabezpieczenia flanki. - odpowiedział Wunsch, po czym dowódca plutonu C, Hans Bruner, podjął temat:
-Jeśli my nie będziemy przerywac frontu , to jakie mamy szanse, aby podejść na tyle blisko, aby skutecznie zaatakować podlegającym podemnie sprzętem? Jak wszyscy wiemy sprzęt jest dość leciwy... i raczej kiepski w walce na dystans.
- Będziecie ściągali na siebie ogień wroga! W końcu tak leciwego sprzętu nie będzie szkoda - Rudi wystarczająco dobrze znał Wunscha, aby rozpoznać żart. Po tych słowach Wunsch zaskoczył Rudiego, gdy zakomunikował: - Koniec odprawy, możecie się rozejść. Herr Bruner, pozwólcie jeszcze na chwilę

[PL_Cmd_Jacek]

Ok. Jeszcze jedno Sir. Kiedy się można spodziewać rozkazu wymarszu?

[PL_CMDR Blue R]

Rudi podniósł się, aby zapytać Wunscha, ale Bruner był szybszy i odezwał się pierwszy:
-Mogę zostać ale nie wiem w sumie po co jasno dał mi pan do zrozumienia ze będę robił jak mięso armatnie, ale zastanawiam się czy ten dowódca siedzący obok mnie tez ma takie zadanie. - tu wskazał na Feldfebel Bonny - Widok dowódcy plutonu w takiem wydaniu jest całkiem niezły. Może pani zostanie z nami przynajmniej rozmowa będzie z miłym towarzystwie oczywiście jeśli Oberleutnant pozwoli i Pani Feldfebel ma na to ochote.
Rudi żałował, że Feldfebel Bonny stała plecami do niego. Musiała mieć nietęgą minę, gdy spoczął na niej wzrok wszystkich, którzy wychodzili.
- to ja tutaj decyduję kto zostanie, a kto opuści salę odpraw. Sugerujecie, że rozmowa nie jest wam miła... i dobrze... - odezwał się Wunsch, po czym podniósł głos- Unteroffizerze Hans Bruner BAAACZNOŚĆ! - wyraźnie przeciągnął "aaa"
Odwrócił sie do Bonny
- możecie odejść Bonny... STOP - zawahał się po sekundzie, wyciągnął coś z kieszonki na piersi muduru i w zaciśnietej pięści przekazał coś Feldfebel Bonny
- teraz już mozecie, mam do porozmawiania z dowódcą plutomu C.

[wtrącać się z twoim pytaniem]
_________________

[PL_Cmd_Jacek]

nie,

czekam na rozkaz wyjścia

[PL_CMDR Blue R]

Anne spojrzała w dłoń. W tym czasie gwar za plecami Rudiego ucichł i usłyszał, jak ktoś szepnął:
-W końcu dostała awans który jej obiecał.
Feldfebel Bonny zrobiła krok do przodu, wkładając jakiś drobny przedmiot z powrotem do ręki Yannika, mówiąc:
- Oberleutnant Wunsch ja myślę ze powinniśmy wszyscy już się rozejść do swoich czołgów i wozów bojowych, czasu mamy mało a trzeba się przygotować do wymarszu. Być może jak uda nam się wykonać zadanie to będzie czas na zbędne rozmowy. A to co trzyma pan w dłoni ma pan na pamiątkę bo zadanie jest niepewne i nie wiadomo czy wrócimy.
- Nie jest mi to potrzebna ale niech i tak będzie. - odpowiedział Wunsch i stanał naprzeciw Brunera czekając na opuszczenie pomieszczenia przez innych żołnierzy.
Anne zgodnie z regulaminem odmeldowała się i wraz z prawie wszystkimi zaczęła opuszczać salę odpraw. Za plecami Von Amelunxen usłyszał typowy gwar opuszczania sali. Szuranie stołków, tupot butów i szeptane głosy. Wunsch dostrzegł, że Von Amelunxen wciąż czeka i zapytał:
- O co chodzi?

[PL_Cmd_Jacek]

O nic wychodzę.


czekam na rozkaz wyjścia - miałem na myśli, rozkaz wyjścia plutonu do bitwy.

[PL_CMDR Blue R]

Cytat:

#6 Dopisz komentarz do postu Wysłany: 1 Marzec 2018, 18:32 Ok. Jeszcze jedno Sir. Kiedy się można spodziewać rozkazu wymarszu?

Znaczy tego w końcu nie pytasz?

[PL_Cmd_Jacek]

Zrozumiałem, że nie ma na to okazji. Po prostu wychodzę. Tak jak by nie było rozmowy.

[PL_CMDR Blue R]

Oczekiwanie na wyruszenie trwało do wieczora. I nie należało ani do przyjemności, ani do praktycznego. Rudi i Kurt potrzebowali czasu na zgranie nowych załóg, a choć jak potem wyszło, mieli całe popołudnie, spędzili je oczekując. Nie zapowiadało to dobrej kooperacji.

W nocy wyruszyli na północny wschód, a niedługo po wpół do dziesiątej, mijali jakieś mało znaczące miasteczko, które sądząc po gromie dział, znajdowało się niedaleko frontu, gdy w radio wreszcie odezwał się dowódca:
- Zatrzymać kolumnę, rozproszyć pojazdy w diament, pełna gotowość bojowa.
Był to pierwszy rozkaz od wyruszenia.


(przykładowy diament z tej pozycji, oczywiście nie uwzględniając budynków)

[PL_Cmd_Jacek]

321 zostaje na miejscu, pozostałe czołgi wg strzałek

[PL_CMDR Blue R]

Znaczy 323 ma rozwalić budynek, aby w nim zaparkować?

[PL_Cmd_Jacek]

Myślałem, że to 231 wjedzie na budynek.

OK to jeszcze raz:

[PL_CMDR Blue R]

Rudi zajął pozycję, osłonięty budynkiem i czekał...
Po dwóch minutach doszło do czegoś dziwnego. Nawet nie szło o to, że Wunsch opuścił swój czołg i oddalił się na stronę, ale o odgłos klaksonu, który dobiegał z północy. Ktoś trąbił.

Rudi dostrzegł, że Wunsch wdrapywał się na wieżę swojego czołgu. Rudi przełączył sie na kanał kompanii, czekając, aż Wunsch się podłączy do radia, ale zanim Rudi zdołał odezwać się, radio zajął Von Kanaron:
-Herr Oblerleutnatnt! Melduję posłusznie, od 1,5 minuty mamy ciężarówkę w polu widzenia. Obecnie 60 metrów przed nami.
- Amerykanie? - zapytał dowódca, po czym nastało kilka sekund ciszy, po których Von Kanaron odpowiedział:
-Amerykanie.
- Poczekajcie. - rozkazał Wunsch, po czym jego czołg ruszył przed siebie.
Po chwili z północy znów Rudiego dobiegł odgłos klaksonu. Coś działo się nie tak, jak powinno być w wojsku.

[PL_Cmd_Jacek]

OK, czekamy.

Przekazuję do plutonu. Obserwować otoczenie. Nie dajmy się zaskoczyć.

[PL_CMDR Blue R]

Mijały spokojne minuty. Wreszcie, spomiędzy budynków wyjechał Jeep, kierując się w stronę czołgu Von Amelunxena. Z pojazdu wysiadł amerykański kapral, niosąc pod pachą jakąś paczkę, wykrzykując:
-Howdy, partner! Przywiozłem flary.
Choć Rudi był lekko zaskoczony, amerykanin sprawnie wytłumaczył o co chodzi.
Rudi dostał pistolet na flary i kilka podpisanych na boku flar, wraz z wyjaśnieniem znaczenia wystrzelenia:
-Zielona, pojedyncza - swoi, wstrzymać ogień. Na boku pisze "Swój" (sztuk 5)
-Zielona, rozproszona - ruszamy dalej wzdłuż linii na Eisenbach, Do użycia tylko, gdy sojusznicy są blisko. Na boku pisze "Atak" (sztuk 4)
-Czerwona, rozproszona - most na Eisenflus został zabezpieczony. Teren zabezpieczony. Podpisane "Czysto". (sztuk 4)
-Czerwona, pojedyncza - "do mnie", Na boku pisze "dołącz" (sztuk 5)

-Sir- odpowiedział kapral - To może być skuteczniejsze, niż radio, u'ow.
A przez myśl Rudiego przemknęło, że jak znów jego czołg zacznie się palić, to flary mogą wystrzelić same z siebie... a wówczas nie będzie już tak różowo.

[PL_Cmd_Jacek]

Ok przyjąłem. Pewnie zapamiętam.

Wywołuję przez radio Wunscha.

Sir, dostaliśmy jakieś świeczki od jankesów. Kiedy je mamy używać ? Do kontaktu między nami ?