POLISHSEAMEN

[PL_U-96]

Przede wszystkim HUBAL-owi za zorganizowanie tego fantastycznego wyjazdu, za podjecie sie zorganizowanie tak wielkiego zlotu i tak duzego (14 ludzi) za osobiste zaanagazowanie, logistyke, wszystko po to zeby kazdy z NAS poczul sie wyjatkowo, SZCZERE gratuluacje HUBALKU.

Podziekowania dla PL_ANDREV, PL_ZYZIEK, PL_CUDACZEK i PL_MARCO za prowadzenie samochodow, FINKOWI za krewoanie wesolej atmosfery oraz za "krecenie" filmu:)

PL_tnn, PL_lutjens, PL_Daritto, PL_Fox, Kapitanowi EGON-owi i koledze, ktory nie jest z klanu a imienia nie pamietam za uczestnictwo w zlocie i od razu PRZEPRASZAM w swoim imieniu i HUBALA jesli cos nie wyszlo i cos bylo nie tak:)

OGOLNIE DZIEKUJE WSZYSTKIM jeszczez raz za mila atmosfere i za to ze byliscie i mam nadzieje ze w nastepnym roku spotkamy sie co najmniej w takim samym gronie

DZIEKI

ANDREV i FINEK czekamy na FOTOREPORTAZ

[PL_Andrev]

Kolega zapomniał o kimś...
Również dziękujemy PL_U-96 za prowadzenie auta (chłop jest jak automat za kierownicą, no chyba że obali koźlaka z browaru Amber - wtedy flaczeje).
Dziękujemy przede wszystkim za oszczędzenie widoku prędkościomierza przed bezpośrednim wzrokiem Hubala podczas naszego powrotu, bo by nasz biedny organizator chyba apopleksji dostał...


Fotoreportarzu nie będzie (gdyż nie poczuwałem się do roli uwieczniania fotograficznego zapisu historii klanu w obecności kamerzysty) postaram się jednak wrzucić jakieś sugestywne sprawozdanie z uwzględnieniem pewnych wątpliwych a specyficznych "atrakcji" podczas naszego powrotu...

[PL_zyziek_b]

Co tu dużo gadać Hubalku, fajnie że mamy takiego kolesia w klanie -wielkie yoł.

[PL_fox6]

szczególne podziękowania dla PL_Hubala, świetnego organizatora i Finka, zajefajnego nawigatora
Oby więcej takich zlotów

[PL_CMDR Blue R]

Tak. Zwłaszcza za nawigację, gdy obudzono mnie ze snu około 100-200 metrów przed zjazdem i kazano z zaspanej pamięci powiedzieć, którędy jechać.... Te dodatkowe 20km jakoś tak same wyszły potem....

[PL_fox6]

grunt że dobrze się wtedy bawiliśmy. Np. 3 razy okrążając Bremę

aha ważna sprawa! uważajcie następnym razem w Laboe, bo jak Niemcy sprawdzą zawartość pewnego automatu, to mogą na was spoglądać podejrzliwym okiem

[PL_Rapciu]

Kurde... zdjecia i filmy prosze...

[kapitan]

Zgadzam się z poprzednimi wypowiedziami ,jednym zdaniem bylo ok.Drobne kłopoty bywają wszędzie nie myli się tylko ten co nic nie robi .Mam nadzieje że spotkamy się na następnym zlocie

[PL_Adm.Lütjens]

Jeszcze raz serdeczne podziękowania dla HUBALA i PL_U-96 za organizację zlotu.
Było SUPER!!!

SERDECZNE DZIĘKI!!!

[PL_HUBAL]

Na początku dziękuje wszystkim za miłe słowa

Ale tak naprawdę ten zlot nie odbył by się bez was, i to wszystkim wam należą się także DUŻE podziękowania, za przybycie, za trudy podroży, za zimno w białym Viciaku, za nieprzespane noce oraz za toksyczne bąki Egona

WSZYSTKIM WAM DZIĘKUJE ZA WSPANIALE SPĘDZONY CZAS

[PL_fox6]

to za te bąki te ostrzeżenie? (nie tylko Hubal cierpiał z tego powodu)

[sOnar]

LOL

LOL

[PL_Andrev]

Oj działo się, działo…

Nieoczekiwane zaproszenie

Dowódca ze zdumieniem przypatrywał się skromnej kartce trzymanej w ręku, którą otrzymał dalekopisem od nijakiego Hubala. Było to „zaproszenie” na wyjazd na dwóch bliżej nieoznakowanych miejscowości w niejasnych celach, podobno krajoznawczych.
Czytający poluzował nieco swój kołnierzyk, przełknął ślinę z głośnym gulgotem i zdecydował się na podporządkowanie rozkazowi – raz kozie śmierć.

Cel... te dwa które się nakładają, do tego grubego dwie torpedy.

Pierwszy kontakt

PL_Andrev zjawił się na pierwszym punkcie kontaktowym nieco przed czasem. Z podejrzliwością przyglądał się mijanym osobom – a nuż któraś z nich okaże się takim samym jak on skazańcem, „zaproszonym” tym nad wyraz uprzejmym tonem na ten wyjazd, który musiał dodatkowo pokryć we własnym zakresie…. anormalne!
Niestety tłumy oczekujące na dworcu falowały (a może to opary pożegnalnej imprezy?) w zadziwiającym tangu… Nagłe spojrzenie w gęstniejącą tłuszczę wyłuskało pewne podejrzenie w drżącym serduszku patrzącego… TAK! TO MUSZĄ BYĆ ONI!
Ponure miny, nieogolone gęby i worki z niezbędnym wyposażeniem. Jeden z oprychów patrząc z byka na PL_Andreva dawał mu wyraźnie do zrozumienia.. tuś mi bratku!
PL_Andrev wyklinał, że wcześniej nie sprawdził w dowództwie akt personalnych zakwalifikowanych do tej wycieczki – teraz to się mściło… no nic, nabierając powietrza w płuca, wciągając przepisowo brzuch i trzymając szarpiącą się a przerażoną duszę, z fałszywym wyrazem pewności na twarzy ruszył do grupy podobnie wyglądających delikwentów.

Ach te obłe kształty...

Spotkanie z agentem

Osobą kontaktową grupy miał być tajny agent o pseudonimie „marynarz”. Materiały wywiadowcze opisywał sposób kontaktu ów marynarza z grupą – podobno będzie nieodróżnialny od tłumu, a jednak bezbłędnie powinien być rozpoznany przez oczekujących.

Książe Eugeniusz w pełnej krasie.

Banda oprychów co chwilę kierowała napięty wzrok ku nowo pojawiającym się osobom, i nagle ten oto moment w końcu nadszedł….
Na schodach nastąpiła jasność. Szedł ktoś otoczony aureolą tak jasną i tak oślepiającą, że nikt początkowo nie mógł rozpoznać ów osobistości – oto agent ‘marynarz’ w pełnej krasie…
Czapka marynarska prawdopodobnie zrabowana dzieciom z wycieczki szkolnej z obowiązkowym oszałamiającym niebieskim pomponem, koszula pasiasta sugerująca ucieczkę z karnego obozu pracy i fajka z której buchał dym (w ilości przypominającej czasy prosperity huty Katowice) otaczającym jego dumną twarz, pokrytą kilkudniowym zarostem na której rysowała się nabyta i niebywała godność.
OTO JESTEM – rzekł on, a pozostali słuchali jego słów prezentujących niezgłębioną MĄDROŚĆ, walcząc ze sobą czy paść przed nim na twarz, Słuchali go, a było to słuszne…
On ci to, stanął w lekkim rozkroku, naprężył się lekko i wyjął to wielkie COŚ. Pozostali patrzyli na TO z niedowierzaniem (taki kolos… cóż za wielkość… ach ta ukryta, wewnętrzna energia…). Każdy musiał dotknąć tego czegoś i poczuć tą MOC w swoich palcach…
Niezłe, co? – odparł na to dumny marynarz – mam ten sprzęt od urodzenia… nigdy mnie nie zawiódł…
Wywiad nie kłamał. Agent nie wyróżniał się wśród tłumów – fakt, że jego strój nie wywołał reakcji żandarmerii czy innych służb odpowiedzialnych za porządek społeczny szokował, lecz dowodził WIELKIEJ czy wręcz ABSOLUTNIE DOSKONAŁEJ psychologii tłumu. Znaczyło to jednak jedno – powszechna publiczna znieczulica na tak arcyciekawy strój przybyłego oto agenta sugeruje, że ta cywilizacja musi zmierzać jednak ku swojej samozagładzie…
Agent Finek delikatnie włożył swój sprzęt w rękę, oparł na ramieniu i rozpoczął zapis dokumentalny…

On to Ci to był... Agent kontaktowy klanowiczów...

Podróż w nieznane

W czasie sztormu...

Transportem okazały się wozy bojowe, opływające w same luksusy: z zestawu DVD znajdowało się gniazdo zapalniczkowe pozwalający podłączyć ów sprzęt do zasilania, CB-radio w formie komórek uczestników spisywało się doskonale, a klimatyzacja działała perfekcyjnie – w zależności od wielkości strumienia powietrza wlotowego regulowanego przez szczeliny okienne znajdujące się w pobliżu operatora klimatyzacji.
Rzecz jasna klimatyzacja była wielostrefowowa, dzięki czemu pasażerowie tylnej części także mogli regulować poziom nawiewu chłodnego powietrza…
Filmy były znakomite – można było studiując godzinami okładki opakowań domyślając się oszałamiającej zawartości. Informacji na temat producenta, reżysera czy montażu rzucało nowe światło na zaprezentowane pozycje… paluszki wprost lizać. Trudno uwierzyć, ale ludzie wyrywali sobie z ręki konkretne pozycje z ich oszałamiającą zawartością…

Tu U-995, jesteśmy na pozycji, pogoda fatalna...

Po spotkaniu z resztą delikwentów rozpoczęła się mordercza podróż na zachód, do celu głównego. Kierowca wozu bojowego numer 1 (PL_U96, zwany „panem samochodzikiem” z racji niemożności oderwania od kierownicy chciał polegać na pilocie (PL_Andrev), który jednak szczerze miał dosyć widoku jezdni przed oczami i nader często odpływał swoim błędnym wzrokiem w krainy Morfeusza. Szczęściem, w wozie znajdował się fachowiec - nawigator (PL_Cmdr Blue R), który twierdził, że zawsze należy zjechać w zjazd numer 24 a dojedzie się do celu.
Poproszony o szczegółową instrukcję odpowiedział: „kierując się trasą numer 9 zjeżdżamy we wjazd 11-ty na 17-tkę na 12-tym kilometrze, na której ten zjazd jest zjazdem 7-mym, pozwalającym wjechać na obwodnicę numer 3, zjazdem numer 27. Aha, ale to na 19-tym kilometrze trasą numer 6, gdzie znajduje się omawiany wjazd numer 24.
Prawdziwy fachowiec - nie można było zabłądzić.


U celu

To TO... Ale jaka to formacja?
Koledzy niemal pobili się dowodząc swoich racji, co to to wystaje z boku...

I wreszcie ukazała się TO. Strzelista wieżyczka kiosku wyłaniająca się z mgły tudzież koron drzew w magiczny sposób ściągnęła widok przyjezdnych. Masywny kadłub wysokogatunkowej stali przyciągał jak magnes, a doskonale opływowe kształty z lubieżnymi zaokrągleniami kadłuba pobudzały skutecznie wyobraźnię świeżo przybyłych.
Przy wejściu stała ONA – maszyna tworząca coś z niczego. Po agresywnych negocjacjach popartą siłową argumentacją zgodziła się ona na specjalną zniżkę dla przybyłych – zamiast 1 euro ONA zgodziła się wydawać pamiątkowe żetony za 1 złoty.
Wśród przybyłych zapanowała bezwzględna wojna na złotówki – ów niektórzy wyrywając je sobie z rak, z diabelskim błyskiem w oku, obryzgiwani przez ślinę wzajemnie walczących.

A oto ON, nasz organizator - chwała Ci Hubalu, chwała!

O godzinie zero otworzyły się tajne drzwiczki w burcie, z chatki na kurzej stopce wyciągnęła się tajemnicza ręka i przybyli podążyli w ciemność, z której wychynęły zawory, rury i przewody skutecznie paraliżując zebranych. O niebezpieczeństwie przekonał się jeden z wizytujących… jeden błędny krok, a obywatel NN pogrążył się po pachy w śmierdzącej wywazelinowanej rurze kalibru 530, którego ów obiekt wchłonął z zamiarem wykluczenia pechowca z przybytku MOCY poprzez wyrzutnie dziobową numer 2. Szczęśliwie PL_U-96 poratowany zastał przez współtowarzyszy, którzy przeciskając się przez wąskie zaułki korytarzy przypominające labirynty minotaura chłonęli MAGIĘ ciasnoty tego miejsca…

U-96 konsumowany przez wyrzutnię torpedową nr. 2
Smród straszny, ale czego się nie robi dla wiecznej chwały?

Triumfalny powrót

Po nadzwyczaj długiej trasie (korki w Hamburgu!) dotarliśmy do porozcinanego i rozbebeszonego Bauera. Taaak, to okręt w pełni elektryczny. 320 ton akumulatorów, 60% okrętu to akumulatory… ale to nie to samo co magiczna 7-ka…
Po powrocie do noclegu, pouśmiechaniu się do całkiem miłej i całkiem ładnej młodej panienki za kontuarem rozlokowaliśmy się po pokojach.

Hubal i jego słynny uśmiech, za którym podobno "każda" leci...(uśmiechem)

Nasz kamerman...

I wtedy nadszedł czas na kluczowy punkt popłudnia. Tak, nie był to typ XXI… ani miniaturowy okręt podwodny Biber… to były zwierzenia erotyczne kolegi Egona.
Było czego posłuchać, oj było… Ci co słyszeli wiedzą o co chodzi…

Próba włamu do okrętowego kibla.
Cel: chwalebny - zatrzasnąć Hubala w środku

Zapadliśmy wyczerpani (podróżą oraz wysłuchaniem audycji "Oto moja historia") w przykrótki sen, przerwany nocą przez muzyczkę dość piskliwą a głośną w okolicach północy… nie, nie była to dyskoteka a nocny telefon Hubala (k…wa czyj to telefon! Wyłącz to!), który zapomniał wyłączyć alarm o zbliżaniu się jego wachty. Cóż, uraczeni tym przerywnikiem, z chęcią zabicia organizatora i rozmazania jego wnętrzności na ścianach rano, zapadliśmy ponownie w sen.

I tak, po porannej kawie, PL_U-96 siadł za kierownicą, moja zbolała dusza ustąpiła Zyźkowi (każdy by ustąpił gdyby podszedł do was dwumetrowy goryl z sylwetką „ na misia”, górując wzrostem dwiema głowami, z marsem na czole i ciemnymi okularami a’la banditen podszedł i grzecznie POPROSIŁ (zamień się Andrev, co?) i ruszyliśmy w trasę…

Nasze dwa klanowe ancymony...

Po drodze (już o dziwo po stronie Rzeczpospolitej, prawdopodobnie w wyniku wstrząsów na trasie granica-A4) Egon zaczął nam umilać czas niekontrolowanymi atakami swojej broni biologiczno-chemicznej własnej produkcji. To było straszne…
Musieliśmy zrobić „karny” postój, aby kolega przymusowo opróżnił swój zasobnik bojowy, a w oczach współtowarzyszy podróży było jedno... zew krwi i potrzeba mordu...

Wilhelm Bauer - widok od rufy: co to jest?

Autor:

K O N I E C

[PL_Marco]

Super naprawdę świetne napisane.
Aha PL_u-96 "wciągło" do wyrzutni nr V

[PL_Andrev]

Zapomniałem dodać, że nasz kochany kolega PL_Marco był bardzo oburzony że nie poszedłem razem z nim pod prysznic...
Za bardzo nie wiem jak mam to interpretować...
W każdym razie inni z nas byli "tam" wspólnie i podobno było "bardzo wesoło" - gdy to usłyszałem zbladłem, a potem trzymając kołdrę w zaciśniętych dłoniach spałem bardzo czujnie, gotowy w każdej chwili bronić bohatersko swojej cnoty...

[sOnar]

[PL_fox6]

naprawdę dobre! Jak bym był tam drugi raz

[PL_fox6]

Cytat:

On ci to, stanął w lekkim rozkroku, naprężył się lekko i wyjął to wielkie COŚ. Pozostali patrzyli na TO z niedowierzaniem (taki kolos… cóż za wielkość… ach ta ukryta, wewnętrzna energia…). Każdy musiał dotknąć tego czegoś i poczuć tą MOC w swoich palcach… Niezłe, co? – odparł na to dumny marynarz – mam ten sprzęt od urodzenia… nigdy mnie nie zawiódł…

bardzo dwuznaczne... ktoś może tego nie skumać i pomyśli, że jest to forum dla... no wiecie.
Ta wzmianka o nocnych ekscesach, też może zostać źle zrozumiana

[PL_CMDR Blue R]

I chyba właśnie o to chodziło..

[Cpt.McClane]

Bedzie trzeba tam pojechac. Nigdy nie bylem na takiej lodzi...