POLISHSEAMEN

PL_kanaron

Oczywiście, nadal robimy uniki.

PL_CMDR Blue R

Łatwiej, powiedzieć, jak wykonać na jednym silniku.

===============================================

Pogoda wyraźnie stanęła po stronie U-574. Sztorm zwiększał z każdą chwilą zmuszając niszczyciele do stoczenia walki nie tylko z U-Bootem, ale i żywiołem. Po każdym ataku gubiono kontakt z wrogiem i coraz dłużej zajmowało odnalezienie wroga.

Erich był zadowolony, gdy po dwóch godzinach ucieczki ataki stały się coraz rzadsze, a do życia przywrócono prawoburtowy silnik. Część niszczycieli chyba odeszła, aby ratować rozbitków, ale 2-3 wciąż go poszukiwały.

PL_kanaron

-Oddalmy się od nich.

PL_CMDR Blue R

Gra nerwów trwała. Czy nas wykryją, czy uda nam się odejść niepostrzeżenie. Minuty ciągnęły się, jak godziny. Zegar zdawał się zatrzymać w miejscu. Odejście od niszczycieli trwało ponad półtorej godziny i dopiero gdy Funkelmaat zameldował, że odpływają, Erich mógł dopiero uznać się za zwycięzcę. Udało mu się! - chciał krzyczeć z radości, jak małe dziecko, ale wiedział, jakie ciążą na nim obowiązki.

PL_kanaron

-Kontynuujemy patrol.

PL_CMDR Blue R

(tylko odnieś się do notatek smolarza i nawigatora)

PL_kanaron

-Wracamy do bazy. Nadajcie status z zaznaczeniem zatopienia.

PL_CMDR Blue R

BdU i OKM prawie natychmiast przesłały gratulacje. Wkrótce dołączyła do nich informacja, że Hitler podpisał nadanie krzyża Rycerskiego i chce osobiście odznaczyć kapitana w Berlinie, gdy tylko kapitan wróci do Rzeszy.

30 czerwca 1942, wieczór.
U-574 zbliżał się do zatoki Biskajskiej zostawiając za sobą sztorm na północnym Atlantyku. Krzyż Biskajski znów zamontowano na kiosku, ale kapitan zadawał sobie pytanie, czy na pewno ufa wystarczająco nowemu urządzeniu, aby na podstawie jego wskazać pokonać Bisjake, czy też pokonać je w "klasyczny" sposób, za dnia w zanurzeniu.

R10 - U-574.jpg

Plik ściągnięto 18 raz(y) 107.12 KB

PL_kanaron

Oznaczenie z rąk własnych Führera :8)

Skoro mam pojechać do Berlina to może będzie dłuższa przepustka dla załogi. Albo mnie posiedzą za biurko...

-Dajcie mi tu tego od Krzyża.
-Her Kaleun?
-Czy możecie poświadczyć, że obecnie Krzyż jest absolutnie sprawny? Czy kopnięcia i naprawy przyniosły skutek?

PL_CMDR Blue R

-Mogę potwierdzić kapitanie, że kopnięcie i naprawy nie zepsuły krzyża, który wygląda, że cały czas działał poprawnie.

PL_kanaron

-Skoro działa i działał to na powierzchni.

PL_CMDR Blue R

Przejście przez Biskaje, mimo dobrej pogody, nie było aż tak uciążliwe, jak się zapowiadało. Krzyż wielokrotnie ostrzegał załogę i tylko 1 raz zdarzyło się, że gdy kapitan jako ostatni schodził do wnętrza, rozejrzawszy się zauważył na horyzoncie zbliżający się samolot. Bomba eksplodowała ostatecznie wysoko nad nimi. Krzyż wyraźnie dawał im przewagę w unikaniu ataków wroga. Niestety, tylko w unikaniu. A samymi unikami jeszcze nikt wojny nie wygrał.

3 lipca 1942 U-574 powrócił do bazy. Orkiestra grała na nabrzeżu, tłum wiwatował jak za dawnych czasów, gdy Erich, jako drugi oficer pływał w latach 1939-1940 na pokładzie U-Boota. Teraz on wpływał pod dumnie łopoczącymi na wietrze banderami. Zwłaszcza był dumny z tej czerwonej z pancernikiem klasy Nelson. Nie każdy mógł się pochwalić takim wynikiem.

Na nabrzeżu, oprócz Andreasa, czekał także sam Lew. Gdy tylko położono trap obaj dowódcy weszli na U-Boota, aby pogratulować kapitanowi. Lew sypał odznaczeniami na prawo i lewo dla całej załogi. Masa krzyży żelaznych i mniejszych odznaczeń posypała się na piersi załogi. Nie było tego najważniejszego. Krzyża Rycerskiego, który oczekiwał na kapitana w Berlinie. Zaraz po BdU Andreas von Hyakintos podszedł z gratulacjami.

(Jacek, kontynuacja dla ciebie)

R11 - U-574.jpg

Plik ściągnięto 16 raz(y) 106.8 KB

PL_Cmd_Jacek

Witajcie w domu Oberleutnant von Kanaron. Serdeczne gratulacje. Zadaliście potężny cios Royal Navy, a zarazem sprawiliście, że staliście się wzorem do naśladowania dla nowych kapitanów. Udało się Wam także wypełnić zadanie specjalne. Wyniki Waszych badań pozwolą zwiększyć skuteczność bojową naszych jednostek.

Znałem i przyjaźniłem się z Waszym świętej pamięci bratem Franzem i muszę powiedzieć, że godnie kontynuujecie chlubną historię Waszej rodziny w ramach Ubootwaffe.

Jestem dumny z tego, że służycie pod moimi rozkazami. A teraz odpocznijcie i szykujcie się na wyjazd do Berlina.

A i oczywiście nie zapomnijcie o szczegółowym raporcie. Szczególnie interesują mnie wnioski z testów nowego urządzenia.

PL_CMDR Blue R

(dodam tylko, że wnioski użytkowe. Bo wnioski techniczne to spec zaraportuje)

PL_kanaron

Raport...:

Metox działa bez zarzutu, bez bliskiego kontaktu z wrogimi samolotami.

21 czerwca rozpoczęliśmy pościg za konwojem. Lotnictwo wroga nie pozwalało na dłuższy rejs na powierzchni.
W czasie pościgu za konwojem napotkano i zatopiono SS Port Hardy 8900 BRT. Kapitan parowca zeznał, że wypadł z konwoju płynącego z Sydney do Liverpoolu i podał miejsce i godzinę ponownego spotkania.
Z powodu drobnej awarii Metoxa (szczegóły w raporcie podoficera odpowiedzialnego za Metoxa) nie udało się dogonić konwoju.

28 czerwca napotkano i zatopiono eskortowany pancernik klasy Nelson 36000 BRT. Z powodu burzy eskorta nie była skuteczna.

Droga powrotna bez kontaktu z wrogimi jednostkami nawodnymi. Metox w porę informował o zbliżających się samolotach.

Łącznie zatopiono: 44900 BRT

PL_CMDR Blue R

(a gdzie te wnioski użytkowe Metoxa? Czy tylko to, że działa dobrze? Może jakieś uwagi?)

PL_kanaron

Wnioski: Metox działa bardzo dobrze. Pozwala na pokonanie za dnia na powierzchni akwenów kontrolowanych przez wrogie lotnictwo z koniecznością zanurzenia jedynie gdy Metox się uaktywni. Nie zanotowano wad użytkowych. Wady techniczne w raporcie podoficera.

PL_CMDR Blue R

Gdy Erich lądował na lotnisku Tempelhof w nowym mundurze ze stopniem kapitänleutnanta nie czuł się na swoim miejscu. Tłum, który go otaczał, choć podobny do tych z baz we Francji, był taki inny... jakby sztuczny. Tylko jego oficerowie, którzy również przybyli do Berlina są znajomi. Przejazd do Kancelarii Rzeczy był niczym pokaz Ericha. Ludzie mimo deszczu wychodzili, aby zobaczyć jego, bohatera z Atlantyku.

W budynku kancelarii Rzeszy panuje cisza, choć stłumione odgłosy z ulicy niczym szept niosą się w powietrzu. Nadchodzi adiutant i anonsuje: Fuhrer!
I wszedł. Erich widział go kilka razy, ale nigdy tak blisko. Wielu Niemców marzyłoby, aby znaleźć się na jego miejscu. Zachował spokój. Podszedł do Hitlera i złożył meldunek. Adolf podziękował w imieniu narodu, podał rękę i wręczył Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego, będący jednocześnie odznaczeniem całej załogi, która dokonała wielkiego czynu. Duma i szczęście. Następnie Fuhrer podszedł do każdego oficera, podając każdemu z osobna dłoń i każdemu z osobna dziękując. Erich szedł zaraz za nim, spoglądał na ich twarze i był dumny, że tacy ludzie służą pod jego rozkazami.

Później powoli życie wróciło do normy. U-574 powinien być gotowy do wyjścia w morze pod koniec sierpnia, więc każdy członek załogi dostał upragniony urlop. Kapitan dostał oczywiście najdłuższy urlop, dodatkową nagrodę za ich sukcesy.